რაჭიდან გაქცეულმა ყმა-ელბაქიძემ სამალავი ამ ადგილას შეარჩია.
გადმოცემის მიხედვით, თავადი მოკლა და იძულებული გახდა გაქცეულიყო.
თავი მდინარე ძამას ხეობაში შეაფარა და მის მარცხენა ნაპირზე ტყიან
მასივში დასახლდა, სადაც მისი გვარი გამრავლდა. დღეს უკვე ელბაქიძეები
სამ სოფელში ცხოვრობენ. ამბობენ, რომ რაჭველები არიან, თუმცა ოსური
ენა უფროსი თაობის ყველა წარმომადგენელმა იცის. უმცროსი თაობა კი,
საქართველოს სხვადასხვა ქალაქში ცხოვრობს. ნაწილი - ჩრდილოეთ ოსეთში
წავიდა.
90-იან წლების დასაწყისში, ამ ხეობაში, ერთი ადამიანის მკვლელობა
სახლების დაცლისთვის საკმარისი საფუძველი აღმოჩნდა. იხსენებენ, რომ
კონფლიქტის გაღვივების დროს, სოფელი ერთ ღამეში დაიცალა. დროთა
განმავლობაში სახლების ჭიშკრებზე ბოქლომები დაჟანგდა კიდეც. სიტუაციის
დაწყნარების შემდეგ, ისინი გააღეს.
მაშიკო
ელბაქიძის მონაგარი
84-წლის მაშიკო ელბაქიძე 25 შვილიშვილსა და შვილთაშვილს გაზაფხულამდე
ვერ ნახავს. ამბობს, რომ საკუთარი მონაგარიდან ნაწილი საზღვარგარეთ
წავიდა, ნაწილი - დედაქალაქში. 10 შვილიდან 5 გოგო დარჩა. ვაჟები,
სხვადასხვა მიზეზით, ადრეულ წლებში დაეღუპა.
მთელი დღე შინაურ ფრინველებს უვლის. ყურძენიც თავად დაწურა, მეზობელიც
კი, არ შეაწუხა - ყველას თავის საქმე აქვსო.
დღესდღეობით, სოფელში მის გარშემო სახლების დიდი ნაწილი დაკეტილია,
თითქმის ყველა მათგანი შემოდგომის მიწურულს იხურება.
,,23 მონაგარი მყავს, ორ შვილთაშვილს ველოდები კიდევ. შვილიშვილები და
შვილთაშვილები. ყველა სხვაგან ცხოვრობს, ზოგი საზღვარგარეთაა, იქ
მუშაობენ. მათაც გაჭირვებული ცხოვრება აქვთ და ამიტომ წავიდნენ.
თორემ, ამ ხნის ქალი, მარტო ხომ არ ვიქნებოდი სოფელში?“ - გვეუბნება
მაშიკო ელბაქიძე.
ხეობაში ქარიანი ამინდი იშვიათია, თუმცა, გასულ წლის სტიქიამ, მისი
საცხოვრებელი სახლის სახურავი დააზიანა. იხსენებს, რომ ქარმა ისე
დააზიანა ჭერი, რომ მეზობლისგან მიწოდებული მეორადი შიფრით შეძლო
გადახურვა. მიუხედავად ამისა, წვიმის დროს, კედლებში წყალი კვლავ
იპარება.
მონაზვნები - ელბაქიანის ახალი
ბინადრები
ელბაქიანი, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ძამას
მარცხენა სანაპიროზე მდებარეობს. პატარა მდინარეზე ხიდია გადებული.
წყლის მარჯვნის მთავარი მაგისტრალი გადის. ქარელიდან ახალი გზა,
სწორედ, ამ სოფლამდეა გაყვანილი. ადგილობრივი გამგეობა აცხადებს, რომ
მოასფალტება 2018 წელშიც გაგრძელდება. ჩაფიქრებულია, რომ გზა ქოზიფას
მონასტრამდე გაკეთდეს.
სოფლიდან ხიდის გადაღმა საცხოვრებელი, ორსართულიანი სახლი რუისის
ეპარქიამ შეიძინა. აქ ამჟამად მონაზვნები ცხოვრობენ. 2017 წელს,
მონაზვნების სახლის გვერდით ახალი ეკლესიის მშენებლობა დაიწყო:
,,ამ ხეობაში 30-ზე მეტი ახალი ეკლესია უკვე აშენდა“ - გვეუბნება დედა
ევთალია, რომელმაც წლებია სამონასტრო ცხოვრება დაიწყო. მისი თქმით,
უდიდესი წვლილი სამონასტრო ეკლესიების მშენებლობაში მეუფე იობს
მიუძღვის, რომელიც ხეობის ყოველ ნაბიჯზე, სადაც შესაძლებელია,
ეკლესიას აშენებს.
ამ ახალ ეკლესიების რიცხვში შედის დედათა მონასტერიც. ის ქეთევან
წამებულის სახელობის იქნება. დედა ევთალია ამბობს, რომ ადამიანის
სულიერი სიმშვიდისთვის საუკეთესო ადგილია.
,,სოფელში ნემსის გამკეთებელი არავინ
გვყავს"
ვენერა ელბაქიძის სახლი დედათა მონასტრის გვერდით მდებარეობს.
ქალბატონი წინა დღით ცუდად გამხდარა და მაღალი არტერიული წნევის
დარეგულირება წამლებით შეძლო. წუხს, რომ სოფელში ნემსის გამკეთებელი
ექთანიც კი არ მოიძებნება:
,,სასწრაფოს კი გამოვუძახებთ, მაგრამ ყველაფერზე ხომ სასწრაფოს არ
გამოვუძახებთ? თვითონაც ბრაზდებიან, რადგან შესაძლოა იმ დროს, სხვა
უფრო მძიმე პაციენტისთვის დაჭირდეთ. ამიტომ, ვითხოვთ, რომ ერთი ექთანი
მაინც იყოს სოფელში, ნემსი გაგვიკეთოს“ - ამბობს ვენერა ელბაქიძე.
მისი შვილებით წასულები არიან ქალაქში სამუშაოდ.
ელბაქიანში სულ 20-მდე სახლია, აქედან, ერთი გვარია - ჩიტიშვილის.
დანარჩენი - ელბაქიძეები.
სტატიის გამოყენების პირობები