გორის საკრებულოს მიმართა მერმა ვლადიმერ ხინჩეგაშვილმა ინიციატივით,
ქალაქ გორში, ჭალის დასახლებაში მდებარე გეოგრაფიული ობიექტის -
ქუჩისთვის ცნობილი ისტორიკოსის და საზოგადო მოღვაწის იოსებ
ალიმბარაშვილის სახელის მინიჭების თაობაზე.
იოსებ ალიმბარაშვილი 2022 წლის დეკემბერში გარდაიცვალა. იმის გამო,
რომ პირის გარდაცვალებიდან 20 წელი არაა გასული, ქუჩისთვის სახელდების
მინიჭებაზე მერს საკრებულოს თანხმობა დასჭირდა.
,,სახელმწიფო და საზოგადო მოღვაწე პირთან დაკავშირებული სახელდება
დასაშვებია ამ პირის გარდაცვალებიდან არანაკლებ 20 წლის გასვლის
შემდეგ, საიდანაც გამონაკლისის დაშვების მიზანშეწონილობის თაობაზე
გადაწყვეტილებას იღებს მუნიციპალიტეტის საკრებულო. იოსებ
ალიმბარაშვილის გარდაცვალებიდან არ არის გასული 20 წელი. საკითხი
განხილულ იქნა გორის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს სივრცითი-ტერიტორიული
დაგეგმარების და ინფრასტრუქტურის კომისიის მიერ და მიღებულ იქნა
დადებითი დასკვნა. გორის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს, იოსებ
ალიმბარაშვილის სახელის უკვდავსაყოფად, მიზანშეწონილად მიაჩნია
გამონაკლისის დაშვება, რომელიც უკავშირდება პირის გარდაცვალებიდან
არანაკლებ 20 წლის გასვლას.'' - აღნიშნულია განკარგულების პროექტში,
რომელსაც ხელს საკრებულოს თავმჯდომარემ დავით რაზმაძე მოაწერს.
იოსებ ალიმბარაშვილი დაიბადა
გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ ხიდისთავში. დაამთავრა
ქ. გორის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი
1984 წელს.
1989-2010წწ. მუშაობდა გორის რაიონის ტინისხიდის საჯარო სკოლის
ისტორიის მასწავლებლად, ხოლო 1994-2010წწ. ამავე სკოლის დირექტორად;
2008 და 2010 წლებში ორჯერ დასახელდა გორისა და გორის რაიონის
საუკეთესო პედაგოგად, იყო პრეზიდენტის სტიპენდიანტი პედაგოგი.
დაჯილდოებულია საპატიო სიგელით "გორისა და ატენის ეპარქიის
აღორძინების საქმეში შეტანილი მნიშვნელოვანი წვლილისათვის", 2020 წელს
საქართველოს თეატრალური საზოგადოების მიერ გადაეცა დიმიტრი
მეღვინეთხუცესიშვილის ჯილდო. 2019 წლიდან საქართველოს
კათალიკოს-პატრიარქის ბრძანებით, საქართველოს საპატრიარქოს სოფლების
ისტორიის შემსწავლელი სამეცნიერო ცენტრის წევრია.
2010 წლიდან მუშაობდა გორის სახელმწიფო-სასწავლო უნივერსიტეტში,
სტრატეგიული განვითარების და საბიუჯეტო, ადამიანური რესურსების
მართვის სამსახურების უფროსის, კანცელარიის უფროსის თანამდებობაზე;
2016-2020 წლებში იყო ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა ფაკულტეტის დეკანი.
პარალელურად, კითხულობდა ლექციებს უნივერსიტეტის ჰუმანიტარული
ფაკულტეტის საბაკალავრო და სამაგისტრო საგანმანათლებლო პროგრამებზე
საქართველოს ისტორიაში; 2012 წლიდან ამავე ფაკულტეტის ასისტენტ
პროფესორი იყო, 2013 წლიდან კი ასოცირებული პროფესორი. იყო რამდენიმე
ისტორიული რუკის, სახელმძღვანელოს, მონოგრაფიის, წიგნისა და 100-ზე
მეტი სამეცნიერო სტატიის ავტორი. მისი ნაშრომები დაბეჭდილია, როგორც
საქართველოს ავტორიტეტულ გამოცემებში, ასევე საზღვარგარეთ (უკრაინა,
თურქეთი, მექსიკა, რუსეთი). ისტორიის აკადემიური დოქტორი.
სადისერტაციო თემა - "ლეკიანობა და ქართლ-კახეთის სამხედრო-თავდაცვითი
სისტემა", დაიცვა 2013 წელს.
