ახალი ამბები
გიორგი ელიაური - აბიტურიენტი ცხინვალის რაიონიდან


6 წლის იყო გიორგი, როდესაც სოფელი ვილდა, დედასთან და ძმასთან ერთად დატოვა. 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, ჯერ თბილისში , შემდეგ გორის რაიონის სოფელ სკრაში გადავიდა საცხოვრებლად.

ამბობს, რომ წლების შემდეგ, მოხუცებულობის პერიოდში, დაუბრუნდება თავის სოფელს: ,,სულ რომ არ გაიხსნას გზა, მე მაინც დავბრუნდები" - ამბობს გიორგი. ამჟამად, იქ მისი ბებია, პაპა და ბიძა ცხოვრობენ.



პაპა ამირანი და ბებია იზოლდა მდინარე მეჯუდის ხეობაში ცხოვრობენ. მათ შესახებ სიუჟეტი ცხინვალის ტელევიზიის ჟურნალისტმა გენადი მამიტოვმა მოამზადა. გიორგი ელიაური ამბობს, რომ ეს უკვე მეორე რეპორტაჟია, რომელიც ცხინვალელმა ჟურნალისტმა ამ სოფლიდან მოამზადა. სიუჟეტის შინაარსი ესმის, რადგან ოსური ენა კარგად იცის:

,,ოსური ენა ბებიამ მასწავლა. სხვა ნათესავებიც მყავს ოსები და იმათგანაც ვიცი. რთული ენაა, მაგრამ მე არ მიჭირს. ოთხივე დიალექტი მესმის" - ამბობს გიორგი.



ფოტოზე: გიორგი ელიაურის პაპა, ამირან ელიაური და ცხენი ,,თამილა"

წელს სკრის საჯარო სკოლა დაამთავრა. უნივერსიტეტში გააგრძელებს სწავლას და სურს, რომ პედაგოგი გახდეს:

,,ძალიან მიყვარს ეს პროფესია. პედაგოგი მინდა გავხდე. სოფელში დაბრუნებას არ ვაპირებ. იქიდანაც იმიტომ წამოვედით, რომ იქ სკოლა არაა. სწავლა გამიჭირდებოდა. აქ მეტი პერსპექტივაა." - გვიყვება გიორგი.


ამ ეტაპზე ბებიას და პაპას ტელეფონით უკავშირდება.

,,შრომობენ სოფელში, მოყავთ მოსავალი, საქონელსაც უვლიან. თუ რამ გასაყიდი აქვთ, ახალგორის ბაზარში მიდიან, ასევე ცხინვალის ბაზარშიც. მედიკამენტები თუ დასჭირდათ, ღრომის ან ბიყრის ამბულატორიაში შეუძლიათ წასვლა. ზამთარში ცოტა ჭირს, რადგან გზა არ ვარგა. ერთ-ერთი ძირითად პრობლემა მაინც გზაა. ელექტროენერგია 2015 წლიდან უფასოდ აქვთ." - ამბობს გიორგი.



ფოტოზე: ამირანი და იზოლდა ელიაურები ესაუბრებიან ცხინვალის ტელევიზიის ჟურნალისტს, გენა მამითს.

როგორც გითხარით, თბილისში, 2008 წელს გადმოვიდა და პირველ კლასშიც თბილისში ისწავლა.

,,თბილისში რამდენიმე თვე ვიყავით, შემდეგ სკრაში გადავედით საცხოვრებლად. ჯერ სკრის სკოლაში მივედი, შემდეგ მეზობელ სოფელ ახალხიზის, ამჟამად, ბეთლემის 9-წლიან სკოლაში გავაგრძელე სწავლა. 9 წლის შემდეგ ისევ სკრის სკოლაში გადავედი. კორონავირუსის პანდემიის გამო, სწავლა ადრევე შეწყდა." - გვიყვება გიორგი.

გიორგი ბავშვობიდან მინიატურულ მოთხრობებსაც წერს. პირველი მისი მოთხრობა იყო: ,,ოჰ, ეს ქურდბაცაცა", რომელიც პატარა ლიახვის ხეობის სოფელ აწრისხევში მცხოვრებ პატარა ბავშვზე დაწერა. მეორე მისი მოთხრობამ, კონკურს ,,დებიუტი 2018"-ში მეორე ადგილი დაიკავა. ისიც მოზარდ ბიჭზეა, რომელიც მამასავით ძლიერი არაა.

,,ამ ბიჭს სურს, რომ მამას თავისი ვაჟკაცობა დაუმტკიცოს. სოფელში ხმა გავარდება, რომ უზარმაზარი ჯიხვი თავის ფარასთან ერთად დაძრწის ჭიუხებში. წავა ამ ჯიხვის მოსაკლავად. ჯიხვს მოკლავს, მაგრამ თვითონაც დაიღუპება" - ასე მთავრდება გიორგის ეს მოთხრობა.

 


Print

სტატიის გამოყენების პირობები