"სოფელ ტინისხიდის და მდინარე ლიახვის მახლობლად მდებარე 15 სოფელს შეუტანიათ განცხადება ცაკის თავმჯდომარე ფ. მახარაძის სახელზე, რომლებიც მოითხოვენ მდინარე ლიახვზე ხიდის აგებას თვითდაბეგვრის წესით და აღნიშნავენ იმ გარემოებას, რომ ყოველ წელიწადს მდინარე ლიახვის მიერ ამ სოფლებს აქვს როგორც 10-15 ადამიანამდე მსხვერპლი, აგრეთვე აუარებელი საქონლით დაზარალება." - ეს ჩანაწერი 1928 წლით თარიღდება, რომელიც გორის არქივის თანამშრომელმა, ქეთევან მაჭარაშვილმა გამოაქვეყნა.

დოკუმენტის მიხედვით, ცნობილი ხდება, რომ მიღებული გადაწყვეტილებით - სოფელ ტინისხიდთან მდინარე ლიახვზე ხიდის აგება ჩაითვალა აუცილებელ საჭიროებად, რადგანაც შემოდგომიდან ზაფხულამდე გაღმა-გამოღმა სოფლები სრულიად მოწყვეტილნი იყვნენ ქალაქ გორს, შეწყვეტილი იყო მათ შორის ურთიერთობა.

იმ პერიოდის ხელისუფლებამ შეისწავლა, რომ ,,ვარიანის და შინდისის საბჭოების 14 სოფელში 2041 კომლის რაოდენობით ხილის და ბოსტნეულის გადაზიდვას აწარმოებდნენ: ხილი და ბოსტნეული საკონსერვო ქარხანაში მიჰქონდათ. გადმოზიდვის სიძნელენი ხელს უშლის დამზადების გეგმის დროულად შესრულებას, ზამთრობით მდინარე იყინება, მიმოსვლა ტრანსპორტით წყდება"..

1933 წლის დოკუმენტით: - "მდინარე ლიახვზე ხიდის აგებას ექნება დიდი სამხედრო სტრატეგიული მნიშვნელობა იმერეთ-ქართლ-კახეთის გზისათვის, რადგან ომიანობის შემთხვევაში ქალაქ გორში მყოფი მტკვრის ხიდი იქნება ძალზე დატვირთული სამხედრო ნაწილებით, რის გამოც მთელი ქართლის დაბლობი მოწყდება რკინის გზას და ცენტრს, ხოლო მდინარე ლიახვზე გაკეთებული ხიდი კი მოსახლეობას და სამხედრო ნაწილებს მოძრაობაში გაუწევს დიდ მომსახურეობას. ხიდის მშენებლობისათვის გორის რაიონს მოეპოვება მასალა-რკინის ორი ფერმა, ასევე კლდის ახლოს მდებარე კარიერი, მუშა-ხელით უზრუნველყოფა.

1934 წელს მიიღეს გადაწყვეტილება, რომ მდინარე ლიახვზე კეთგაკეთდეს რკინა-ბეტონის ხიდი, პროექტი დამტკიცებულია, ხიდი უნდა დამთავრდეს 1936 წლის 1 იანვრისათვის".

"რესპუბლიკანური ქვემდებარეობის საგზაო მშენებლობის სატიტულო სიაში შეტანილი იქნა ობიექტი: ბეტონის ხიდი, ქვის ბურჯებზე, სამგასასვლელიანი, ქალაქ გორში, მდინარე ლიახვზე, ქართლ-კახეთ-იმერეთის გზაზე' (1935წ)"