მოქალაქემ, რომელიც სამსახურიდან 27 წლის ასაკში, 1989 წელს
დაითხოვეს, საქართველოს რკინიგზას უჩივლა, რადგან აღმოაჩინა, რომ
სახელმწიფო საწარმო სათანადო კომპენსაციას არ უხდიდა.
მოქალაქე დღეს 61 წლისაა და შშმ პირია. მან რკინიგზაში მუშაობა 22
წლის ასაკში 1984 წელს დაიწყო. მუშაობდა ჯერ გორის სოფელ შინდისის,
შემდეგ ცხინვალის სადგურის მორიგედ.
1988 წელს მიიღო საწარმოო ტრავმა, დასახიჩრდა და შრომისუნარიანობა
60%-ით დაკარგა. რკინიგზა ვალდებული გახდა ყოველთვიურად ეხადა მისთვის
იმ ოდენობის თანხა, რამდენსაც აღნიშნულ პოზიციაზე სხვა თანამშრომელს
უხდიდა.
ასე გრძელდებოდა 2018 წლამდე. 2018 წელს სადგურის მორიგეების
ხელფასები გახდა 750 ლარი, ხოლო 2019 წელს - 850 ლარი.
დასახიჩრებულ მოქალაქეს კი რკინიგზა კვლავ 138 ლარს უხდიდა. ასე
გრძელდებოდა 2022 წლამდე.
სასამართლომ მიიჩნია, რომ მოქალაქის მოთხოვნა სამართლიანია,
შესაბამისად, საქართველოს რკინიგზას დაეკისრა მისთვის იმ თანხის
ანაზღაურება, რაც დაუკლო.
საქართველოს რკინიგზის წარმომადგენელი ამტკიცებდა, რომ მოქალაქე უკვე
იმ ასაკშია, რომ რომც არ ყოფილიყო დასახიჩრებული, ის მაინც ვეღარ
იმუშავებდა რკინიგზაში. ეს მსჯელობა სასამართლოსთვის კატეგორიულად
მიუღებელი აღმოჩნდა:
,,სასამართლომ არ გაიზიარა არგუმენტი, რომ გარკვეული ასაკის შემდეგ
ხდება მუშაკთა პერიოდული ჯანმრთელობის მდგომარეობის გადამოწმება,
რასაც მოსარჩელე 65 წლის ასაკის შემდეგ ვერ გაივლიდა, რის გამოც არ
არსებობს მოთხოვნის დაკმაყოფილების საფუძველი. აღნიშნული მსჯელობა
უსაფუძვლოა, ვინაიდან საქმის მასალებით დადგენილია, რომ მოსარჩელე
არის 60 წლის. ამასთან, დადგენილია, რომ მოსარჩელემ დაკარგა 60%-ით
პროფესიული საქმიანობის უნარი და ამ უნარის შენარჩუნების შემთხვევაში
გადამოწმების შედეგად როგორი ჯანმრთელობის მდგომარეობა ექნებოდა მას,
ეს მხოლოდ სავარაუდო საკითხია და ობიექტურად ვერ იქნა გამყარებული
შესაბამისი მტკიცებულებით.'' - აღნიშნა მოსამართლემ.
რაც შეეხება სარჩოს ოდენობას:
,,სარჩოს ოდენობა უნდა განისაზღვროს იმ ოდენობით, რა ოდენობითაც
დასაქმებული მიიღებდა ხელფასს ზიანის ანაზღურების მავალდებულებელი
გარემოება რომ არ დამდგარიყო. სასამართლომ მიუთითა სსკ-ის 411-ე
მუხლზე, რომლის თანახმადაც, ზიანი უნდა ანაზღაურდეს არა მხოლოდ
ფაქტობრივად დამდგარი ქონებრივი დანაკლისისთვის, არამედ მიუღებელი
შემოსავლისთვისაც. მიუღებლად ითვლება შემოსავალი, რომელიც არ მიუღია
პირს და რომელსაც იგი მიიღებდა ვალდებულება ჯეროვნად რომ
შესრულებულიყო.'' - აღნიშნულია სასამართლოს გადაწყვეტილებაში.
სტატიის გამოყენების პირობები