Статьятæ
"Æскъола куы фæдæн, раст йеуæд уыдис демократийы
,,Цы куы зæгъай, чи йæхи барæй ацыд, чи…
Земфирæ, Зинæ æмæ Изо уыцы рæстæджы райгуырдысты, кæд Бордзомæй
Гудзаргоммæ
Сæрды ам уæ бон нæ æсуыдзæн равзарат чи бынæттон
Турманты Валийайы хæдзар Суканатубаны хъæуы къуымтæй сæ рæсугъддæр
ახალი ამბები
წინა საღამოს იწვიმა, ამიტომ პატარა ძიუდოისტებმა ე.წ. ცისკარას ხევში ტალახის გამო ვერ ივარჯიშეს. წელს, აგვისტოში წვიმები გახშირდა, შესაბამისად, მოზარდები იძულებულნი არიან ლოკაცია შეიცვალონ.
ვარჯიშს დილის 7 საათზე იწყებენ. ქვახვრელიდან უფლისციხემდე დისტანციას სირბილით ფარავენ, შემდეგ კი, კვერნაკის ქედზე რბოლაში ეჯიბრებიან. 8 საათზე მთიდან ჭალისკენ ეშვებიან და რესტორან ,,კაკლების“ ეზოში იკრიბებიან.
ამბავი, რომელსაც გიყვებით, ქვახვრელის ძიუდოს კლუბს ეხება. ეს კლუბი გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ ქვახვრელშია დაარსებული. მწვრთნელები არიან კახა თათრიშვილი და კახა მირუაშვილი.
პანდემიის პერიოდში, საჭიდაო დარბაზები დაიკეტა. ძიუდოს კლუბის წევრებმა სავარჯიშოდ ღია სივრცეში გადაინაცვლეს.
,,დილით ყოველთვის უფლისციხეში დავრბივართ. ამას მანამდეც ვაკეთებდით, მაგრამ რაც დარბაზები დაიკეტა, ღია სივრცეშივე დავიწყეთ სხვადასხვა ვარჯიშები, რაც სპორტსმენისთვის აუციელებელია. აქვე მოგვაქვს კიმანოები და რაც შეგვიძლია, ვავარჯიშებთ“ - ამბობს მწვრთნელი კახა თათრიშვილი.
ის ქვახვრელის ძიუდოს კლუბის დამფუძნებელია. წამოწყებაში ხელი შეუწყო ასევე თანასოფლელმა კახა მირუაშვილმა, რომელის სოფლის ტერიტორიულ ორგანოში სპეციალისტად მუშაობს.
,,ვიდრე სოფელში კლუბს ჩამოვაყალიბებდი, მანამდე გორში, თენაძეების დარბაზში ვმუშაობდი, იქაც მწვრთნელად. ვხედავდით, რომ ძიუდოზე ბევრი ბავშვი დადიოდა ქვახვრელიდან. ამიტომ, გადავწყვიტეთ, რომ სოფელშივე დაგვეარსებინა კლუბი. გამოიყო ფინანსები, ხელფასიც დამინიშნეს და ასე დავიწყე ამ საქმის კეთება სოფელში’ - გვიყვება კახა თათრიშვილი.
10 წლის სოფლის კლუბში მხოლოდ 10 მოზარდი ვაჯიშობდა. წლების განმავლობაში მონაწილეთა რაოდენoბა გაიზარდა. ამჟამად, ქვახვრელის ძიუდოს კლუბში 40 მოზარდია გაწევრიანებული.
,,თავიდან როცა ამ შენობაში შემოვედი, მხოლოდ 10 ბავშვი დადიოდა. ოთახს ფანჯრებიც კი არ ჰქონდა. ხის ფირფიტები გავაკარით, რომ ქარისგან და წვიმისგან ყოფილიყო დაცული. დროთა განმავლობაში ვითარება შეიცვალა. ახლა მოწესრიგებულია თითქმის ყველაფერი. გაზიც დამონტაჟებულია, ველოდებით უკვე აბონენტად რეგისტრაციას და ზამთარშიც გაზიც ჩაირთვება“ - ამბობს კლუბის ხელმძღვანელი.
კახა თათრიშვილიც და კახა მირუაშვილიც ქვახვრელელები არიან.
დათო სადაღაშვილი ერთ-ერთია მოზარდებს შორის, რომელიც წლების განმავლობაში გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ ქვახვრელის ძიუდოს კლუბის წევრია. ის დღეს 13 წლისაა, ხოლო ძიუდოეზე 9 წელია დადის. პირველ გამარჯვებას 23 კგ წონით კატეგორიაში ჩატარებულ შეჯიბრზე მიაღწია, სადაც პირველი ადგილი დაიკავა.
მისი სურვილია, რომ საქართველოს ნაკრებში მოხვდეს. დარწმუნებულია, რომ თავდადებული შრომის შემდეგ, საწადელს მიაღწევს.
დათოსთვის ყველაზე შთამბეჭდავი ამბავი, წელს, ოლიმპიადაში ლაშა ბექაურის გამარჯვება გახდა. მას ასევე კარგად ახსოვს, წლების წინ, ლაშა შავდათუაშვილის გამარჯვება ოლიმპიადაზე. დათოსთვის ორივე ჩემპიონი საამაყო პიროვნებაა და ცდილობს, მათ გზას გაყვეს.
,,ძიუდო ჩემთვის იცი რას ნიშნავს? ამ დროს შეიძლება ისეთი ილეთი გააკეთო, რომ...“ - ამ დროს დათომ პაუზა ითხოვა და შეეცადა თავისი სათქმელის ისე გადმოცემას, რომ ზუსტად გაგვეგო მისი დამოკიდებულება ძიუდოს მიმართ:
,,მოკლედ, ძალიან მრავალფეროვანია ძიუდო და ძალიან მიყვარს“ - ამბობს დათო.
სოფელში ჩვენი სტუმრობის დროს, კლუბში ვარჯიშობდა 10 წლის მარიამ გულიაშვილიც, რომელიც 8 წლის ასაკიდან ჭიდაობს. ის სოფელ ქვახვრელში სტუმრად იმყოფებოდა მამიდასთან და მამიდაშვილებთან. ცხოვრობს თელავში.
,,მე ჭიდაობა 8 წლის ასაკიდან დავიწყე, მაქვს 3 თასი და 16 მედალი მოპოვებული. თავიდან მამამ მირჩია, რომ მევლო ჭიდაობაზე. ქვახვრელში რომ ჩამოვედი, ვიცოდი, რომ ჩემი მამიდაშვილი ლუკა ამ კლუბში დადიოდა სავარჯიშოდ. მეც შევუერთდი კლუბს და სანამ სოფელში, მეც მათთან ერთად ვივარჯიშებ“ - გვითხრა მარიამმა.
დაახლოებით 9 საათითვის პატარა ძიუდოისტები უკვე სახლში წასასვლელად გაემზადნენ.დარბაზში კიდევ დიდხანს არ მოუწევთ დაბრუნება, რადგან ქვეყანაში კორონაპანდემიის მეოთხე ტალღა მძვინვარებს. ყოველდღიუად გორის მუნიციპალიტეტში კოვიდის ახალი შემთხვევები 250-დან 300-მდე მერყეობს.
ძიუდოს კლუბი სოფელში - პანდემიისას
წინა საღამოს იწვიმა, ამიტომ პატარა ძიუდოისტებმა ე.წ. ცისკარას ხევში ტალახის გამო ვერ ივარჯიშეს. წელს, აგვისტოში წვიმები გახშირდა, შესაბამისად, მოზარდები იძულებულნი არიან ლოკაცია შეიცვალონ.
ვარჯიშს დილის 7 საათზე იწყებენ. ქვახვრელიდან უფლისციხემდე დისტანციას სირბილით ფარავენ, შემდეგ კი, კვერნაკის ქედზე რბოლაში ეჯიბრებიან. 8 საათზე მთიდან ჭალისკენ ეშვებიან და რესტორან ,,კაკლების“ ეზოში იკრიბებიან.
ამბავი, რომელსაც გიყვებით, ქვახვრელის ძიუდოს კლუბს ეხება. ეს კლუბი გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ ქვახვრელშია დაარსებული. მწვრთნელები არიან კახა თათრიშვილი და კახა მირუაშვილი.
პანდემიის პერიოდში, საჭიდაო დარბაზები დაიკეტა. ძიუდოს კლუბის წევრებმა სავარჯიშოდ ღია სივრცეში გადაინაცვლეს.
,,დილით ყოველთვის უფლისციხეში დავრბივართ. ამას მანამდეც ვაკეთებდით, მაგრამ რაც დარბაზები დაიკეტა, ღია სივრცეშივე დავიწყეთ სხვადასხვა ვარჯიშები, რაც სპორტსმენისთვის აუციელებელია. აქვე მოგვაქვს კიმანოები და რაც შეგვიძლია, ვავარჯიშებთ“ - ამბობს მწვრთნელი კახა თათრიშვილი.
ის ქვახვრელის ძიუდოს კლუბის დამფუძნებელია. წამოწყებაში ხელი შეუწყო ასევე თანასოფლელმა კახა მირუაშვილმა, რომელის სოფლის ტერიტორიულ ორგანოში სპეციალისტად მუშაობს.
,,ვიდრე სოფელში კლუბს ჩამოვაყალიბებდი, მანამდე გორში, თენაძეების დარბაზში ვმუშაობდი, იქაც მწვრთნელად. ვხედავდით, რომ ძიუდოზე ბევრი ბავშვი დადიოდა ქვახვრელიდან. ამიტომ, გადავწყვიტეთ, რომ სოფელშივე დაგვეარსებინა კლუბი. გამოიყო ფინანსები, ხელფასიც დამინიშნეს და ასე დავიწყე ამ საქმის კეთება სოფელში’ - გვიყვება კახა თათრიშვილი.
10 წლის სოფლის კლუბში მხოლოდ 10 მოზარდი ვაჯიშობდა. წლების განმავლობაში მონაწილეთა რაოდენoბა გაიზარდა. ამჟამად, ქვახვრელის ძიუდოს კლუბში 40 მოზარდია გაწევრიანებული.
,,თავიდან როცა ამ შენობაში შემოვედი, მხოლოდ 10 ბავშვი დადიოდა. ოთახს ფანჯრებიც კი არ ჰქონდა. ხის ფირფიტები გავაკარით, რომ ქარისგან და წვიმისგან ყოფილიყო დაცული. დროთა განმავლობაში ვითარება შეიცვალა. ახლა მოწესრიგებულია თითქმის ყველაფერი. გაზიც დამონტაჟებულია, ველოდებით უკვე აბონენტად რეგისტრაციას და ზამთარშიც გაზიც ჩაირთვება“ - ამბობს კლუბის ხელმძღვანელი.
კახა თათრიშვილიც და კახა მირუაშვილიც ქვახვრელელები არიან.
დათო სადაღაშვილი ერთ-ერთია მოზარდებს შორის, რომელიც წლების განმავლობაში გორის მუნიციპალიტეტის სოფელ ქვახვრელის ძიუდოს კლუბის წევრია. ის დღეს 13 წლისაა, ხოლო ძიუდოეზე 9 წელია დადის. პირველ გამარჯვებას 23 კგ წონით კატეგორიაში ჩატარებულ შეჯიბრზე მიაღწია, სადაც პირველი ადგილი დაიკავა.
მისი სურვილია, რომ საქართველოს ნაკრებში მოხვდეს. დარწმუნებულია, რომ თავდადებული შრომის შემდეგ, საწადელს მიაღწევს.
დათოსთვის ყველაზე შთამბეჭდავი ამბავი, წელს, ოლიმპიადაში ლაშა ბექაურის გამარჯვება გახდა. მას ასევე კარგად ახსოვს, წლების წინ, ლაშა შავდათუაშვილის გამარჯვება ოლიმპიადაზე. დათოსთვის ორივე ჩემპიონი საამაყო პიროვნებაა და ცდილობს, მათ გზას გაყვეს.
,,ძიუდო ჩემთვის იცი რას ნიშნავს? ამ დროს შეიძლება ისეთი ილეთი გააკეთო, რომ...“ - ამ დროს დათომ პაუზა ითხოვა და შეეცადა თავისი სათქმელის ისე გადმოცემას, რომ ზუსტად გაგვეგო მისი დამოკიდებულება ძიუდოს მიმართ:
,,მოკლედ, ძალიან მრავალფეროვანია ძიუდო და ძალიან მიყვარს“ - ამბობს დათო.
სოფელში ჩვენი სტუმრობის დროს, კლუბში ვარჯიშობდა 10 წლის მარიამ გულიაშვილიც, რომელიც 8 წლის ასაკიდან ჭიდაობს. ის სოფელ ქვახვრელში სტუმრად იმყოფებოდა მამიდასთან და მამიდაშვილებთან. ცხოვრობს თელავში.
,,მე ჭიდაობა 8 წლის ასაკიდან დავიწყე, მაქვს 3 თასი და 16 მედალი მოპოვებული. თავიდან მამამ მირჩია, რომ მევლო ჭიდაობაზე. ქვახვრელში რომ ჩამოვედი, ვიცოდი, რომ ჩემი მამიდაშვილი ლუკა ამ კლუბში დადიოდა სავარჯიშოდ. მეც შევუერთდი კლუბს და სანამ სოფელში, მეც მათთან ერთად ვივარჯიშებ“ - გვითხრა მარიამმა.
დაახლოებით 9 საათითვის პატარა ძიუდოისტები უკვე სახლში წასასვლელად გაემზადნენ.დარბაზში კიდევ დიდხანს არ მოუწევთ დაბრუნება, რადგან ქვეყანაში კორონაპანდემიის მეოთხე ტალღა მძვინვარებს. ყოველდღიუად გორის მუნიციპალიტეტში კოვიდის ახალი შემთხვევები 250-დან 300-მდე მერყეობს.
Æндæр æмæ æндæр
Популярон ногдзинæдтæ
 |
Ацы фарсыл рапарахатгонд æрмæджытæ ирон æвзагмæ тæлмацгонд æрцыдысты Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты минис¬трады финансон æххуысæй. Уыдоны мидис æнæхъæнæй авторы бæрндзинад у æмæ ницæй тыххæй нæй гæнæн æркаст цæуой куыд Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты министрады æмæ, иумæйагæй, баиугонд паддзахады хицауады, позицийы равдыстдзинад. |
Materials published on this web-site are translated into Ossetian language with financial support of Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. Their content is the sole responsibility of the author and can under no circumstances be regarded as reflecting the position of the Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland or more generally that of the United Kingdom Government. |
