რედაქტორის რჩევით
ახალი ამბები
ამბობს, რომ არ იყო ჩვეულებრივი ბავშვი, არ უყვარდა
თანატოლებთან თამაში, ცდილობდა, სულ რაღაც დაეხატა. 6 წლის იყო,
როდესაც საერთოდ მიანება თავი.
შემდეგ სკოლაში, ხატვის ნიჭმა ისევ გაიღვიძა. გაკვეთილების პერიოდში, ფურცლებზე იწყებდა მუშაობას, იგივე გაგრძელდა სტუდენტობის პერიოდში:
,,როცა ლექცია არ მომწონდა, ვცდილობდი, ამ მდგომარეობიდან ხატვით გამოვსულიყავი. რვეულის ყდებზე ან ცარიელ ფურცლებზე ვხატავდი, შემდეგ უკვე როცა სწავლა დავამთავრე, გადავწყვიტე - მოდი, აბა, ვცდი ჩემ თავს" - იხსენებს რეზო მექვაბიშვილი.
ის სოფელ მეჯვრისხევში ცხოვრობს. დაიბადა 1958 წელს. ფაქტობრივად, ხატვა 29 წლის ასაკიდან დაიწყო. მოხატა ფრესკები რამდენიმე ეკლესიაში. ჯერ კიდევ 1991 წელს მიღებული აქვს მონაწილეობა რეგიონალურ და რესპუბლიკის თვითნასწავლ მხატვართა გამოფენებში. 1994 წელს წავიდა პარიზში:
,,იქ ჩემი ბიძაშვილი ცხოვრობდა, რაგბისტი იყო. ეს ისეთი ქალაქია, რომელიც მხატვრებისთვის უნიკალური ადგილია. გავიცანი იაპონელები, რომლებსაც ჩემი ნახატები მოეწონათ. ის ისეთი ხალხია, რომ ხედვა აქვთ არაჩვეულებრივი. მართალია, ბევრი მხატვარი არ ჰყავთ, მაგრამ შეფასება იციან. მომცეს ფული და მითხრეს, გამოგვიგზავნე ნახატებიო. თქვენს ნახატებში ჰაერი იგრძნობაო და ა.შ." - იხსენებს ბატონი რეზო.
მართლაც, 1994 წელს, პარიზში 40 უნიკალური ტილო გაგზავნა ბიძაშვილს. ბადრი მექვაბიშვილს ეს ნახატები ფრანგულ-იაპონურ გალერიაში უნდა გაეგზავნა, მაგრამ ბადრი მოულოდნელად მოკლეს და რეზოს ნახატების კვალი ამ დრომდე უცნობია.
სწორედ ამ ტრაგედიიდან იწყება მძიმე პერიოდი რეზოს ცხოვრებაში და მხატვრის სინანული გულისხმობს იმ მოვლენებს, რომელიც ამ ტრაგედიის შემდგომ განვითარდა.
,,დავიწყე სმა. ყველაფერი დავკარგე, დავკარგე ნახატები, დავკარგე იაპონელები, დავკარგე თითქმის ყველაფერი. რაღაცას რომ დავხატავდი, მერე ვიწყებდი სმას. თითქოს მწყუროდა" - ამბობს რეზო მექვაბიშვილი.
მას შეექმნა ჯანმრთელობის პრობლემები და ბოლო წლებია, გადაადგილება ეტლით უწევს. წაერთვა მარჯვენა ხელი და ფეხი, თუმცა 2008 წლიდან დღემდე იგი აქტიურად აგრძელებს ხატვას მარცხენა ხელით. მისი ნახატები მოხვდა საფრანგეთში, იაპონიაში, ინგლისში, ისრაელსა და რუსეთში.
,,მოულოდნელად, ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა ქალი, რომელიც ღმერთმა გამომიგზავნა. სოციალურ ქსელში გავიცანი. ციმბირში მიატოვა ყველაფერი, სახლი, სამსახური და ჩამოვიდა საქართველოში. გამიკეთა სახელოსნო" - ამით ასრულებს საუბარს რეზო მექვაბიშვილი. ის ამჟამად 61 წლისაა.
ავტორი, ანა ბაქარაძე, სტუდენტი
რეზო მექვაბიშვილი - ,,ის ჩემთვის ჩამოვიდა ციმბირიდან"
ამბობს, რომ არ იყო ჩვეულებრივი ბავშვი, არ უყვარდა
თანატოლებთან თამაში, ცდილობდა, სულ რაღაც დაეხატა. 6 წლის იყო,
როდესაც საერთოდ მიანება თავი.შემდეგ სკოლაში, ხატვის ნიჭმა ისევ გაიღვიძა. გაკვეთილების პერიოდში, ფურცლებზე იწყებდა მუშაობას, იგივე გაგრძელდა სტუდენტობის პერიოდში:
,,როცა ლექცია არ მომწონდა, ვცდილობდი, ამ მდგომარეობიდან ხატვით გამოვსულიყავი. რვეულის ყდებზე ან ცარიელ ფურცლებზე ვხატავდი, შემდეგ უკვე როცა სწავლა დავამთავრე, გადავწყვიტე - მოდი, აბა, ვცდი ჩემ თავს" - იხსენებს რეზო მექვაბიშვილი.
ის სოფელ მეჯვრისხევში ცხოვრობს. დაიბადა 1958 წელს. ფაქტობრივად, ხატვა 29 წლის ასაკიდან დაიწყო. მოხატა ფრესკები რამდენიმე ეკლესიაში. ჯერ კიდევ 1991 წელს მიღებული აქვს მონაწილეობა რეგიონალურ და რესპუბლიკის თვითნასწავლ მხატვართა გამოფენებში. 1994 წელს წავიდა პარიზში:
,,იქ ჩემი ბიძაშვილი ცხოვრობდა, რაგბისტი იყო. ეს ისეთი ქალაქია, რომელიც მხატვრებისთვის უნიკალური ადგილია. გავიცანი იაპონელები, რომლებსაც ჩემი ნახატები მოეწონათ. ის ისეთი ხალხია, რომ ხედვა აქვთ არაჩვეულებრივი. მართალია, ბევრი მხატვარი არ ჰყავთ, მაგრამ შეფასება იციან. მომცეს ფული და მითხრეს, გამოგვიგზავნე ნახატებიო. თქვენს ნახატებში ჰაერი იგრძნობაო და ა.შ." - იხსენებს ბატონი რეზო.
მართლაც, 1994 წელს, პარიზში 40 უნიკალური ტილო გაგზავნა ბიძაშვილს. ბადრი მექვაბიშვილს ეს ნახატები ფრანგულ-იაპონურ გალერიაში უნდა გაეგზავნა, მაგრამ ბადრი მოულოდნელად მოკლეს და რეზოს ნახატების კვალი ამ დრომდე უცნობია.
სწორედ ამ ტრაგედიიდან იწყება მძიმე პერიოდი რეზოს ცხოვრებაში და მხატვრის სინანული გულისხმობს იმ მოვლენებს, რომელიც ამ ტრაგედიის შემდგომ განვითარდა.
,,დავიწყე სმა. ყველაფერი დავკარგე, დავკარგე ნახატები, დავკარგე იაპონელები, დავკარგე თითქმის ყველაფერი. რაღაცას რომ დავხატავდი, მერე ვიწყებდი სმას. თითქოს მწყუროდა" - ამბობს რეზო მექვაბიშვილი.
მას შეექმნა ჯანმრთელობის პრობლემები და ბოლო წლებია, გადაადგილება ეტლით უწევს. წაერთვა მარჯვენა ხელი და ფეხი, თუმცა 2008 წლიდან დღემდე იგი აქტიურად აგრძელებს ხატვას მარცხენა ხელით. მისი ნახატები მოხვდა საფრანგეთში, იაპონიაში, ინგლისში, ისრაელსა და რუსეთში.
,,მოულოდნელად, ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა ქალი, რომელიც ღმერთმა გამომიგზავნა. სოციალურ ქსელში გავიცანი. ციმბირში მიატოვა ყველაფერი, სახლი, სამსახური და ჩამოვიდა საქართველოში. გამიკეთა სახელოსნო" - ამით ასრულებს საუბარს რეზო მექვაბიშვილი. ის ამჟამად 61 წლისაა.
ავტორი, ანა ბაქარაძე, სტუდენტი
ამავე კატეგორიაში
ქარელში, გერმანული ენის სასწავლებელი დააარსეს ნანა, ანა და გიორგი
კობახიძეებმა,
საქართველოს პარლამენტმა პირველი მოსმენით მიიღო ე.წ. აგენტების კანონი,
დღეს პარლამენტმა კანონი პირველი მოსმენით მიიღო.
,,რატომ არ ამოიღეთ ხმა, იმ დროს, როცა თქვენ, მასწავლებელს ხმა უნდა
ამოგეღოთო,''
ევროკავშირი მოუწოდებს საქართველოს, თავი შეიკავოს ისეთი
კანონმდებლობის მიღებისგან, რომელმაც შესაძლოა საქართველოს
ვიდეორეპორტაჟი
,,აქ ჩემი ცხოვრება როგორია? ახალ წელს ავადმყოფი კაცი მარტო ვხვდები.
დილით
,,2003 წელი, 6 ივნისი, ოქიანში თოვლი მოვიდა", კიდევ ,,2001 წელი, 4
ივნისი, ტამის მთაზე თოვლი მოვიდა"..
გადაბრუნებული ტრაქტორი მეორე ტრაქტორით გაასწორეს, მძღოლი ფანჯრიდან
თოვლში გადმოვარდა.
გასული თვის პოპულარული სიახლეები
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
სტატიის გამოყენების პირობები