Статьятæ
"Æскъола куы фæдæн, раст йеуæд уыдис демократийы
,,Цы куы зæгъай, чи йæхи барæй ацыд, чи…
Земфирæ, Зинæ æмæ Изо уыцы рæстæджы райгуырдысты, кæд Бордзомæй
Гудзаргоммæ
Сæрды ам уæ бон нæ æсуыдзæн равзарат чи бынæттон
Турманты Валийайы хæдзар Суканатубаны хъæуы къуымтæй сæ рæсугъддæр
ახალი ამბები
არტ-გალერეაში მარიამ შაქარაშვილის პერსონალური გამოფენა გაიხსნა
არტ გალერეა ვაკეში თბილისის სამხატვრო აკადემიის მაგისტრანტისა და
ჩინეთის არტბანკის მხატვრის, მარიამ შაქარაშვილის მეოთხე პერსონალური
გამოფენა "ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი" გაიხსნა.
მხატვარმა გამოფენის სახელწოდება ერიკ ემანუელ შმიდტის ნაწარმოებიდან აიღო, რომელიც ქვეცნობიერად მის ამ პერიოდის ფერწერას უკავშირდება.
უახლესი ერთი თვის მანძილზე შესრულებულ ნამუშევრებში, სწორედ, ვარდისფერი დომინირებს, რაც მხატვრისთვის ბავშვურობასა და სიმშვიდესთან ასოცირდება.
გამოფენა 22 თებერვლამდე გაგრძელდება.
თამთა შავგულიძე: (ხელოვნებათმცოდნე):
,,მარიამ შაქარაშვილის გამოფენა „ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი“ ერთი შეხედვით ე.ე. შმიდტის ამავე სახელწოდების ნოველასთან მჭიდრო კავშირშია. თუმცა გამოფენა არ წარმოადგენს ნოველის ილუსტრაციას, მასში ფერმწერს ერთ-ერთი გმირის, ვარდისფერი ქალის არსი აქვს გახსნილი, რომელიც ქალის სახით მოსულ, უნივერსალურ სიყვარულს განასახიერებს, როგორც საკუთარი თავისადმი, ასევე სხვებისადმი გამოხატულს.
ფერმწერი თითქოს თავად შედის ვარსდისფერი ქალის როლში და მისი ხასიათის ასპექტებს იკვლევს. კვლევის პროცესში, მხატვრის მიერ წარმოჩენილი, მთავარი გმირის ქარაქტეროლოგიური მახასიათებლების გვერდით, აშკარად იკითხება ფერმწერის, როგორც ქალის, საავტორო ინტერპრეტაციები.
მარიამ შაქარაშვილს სერიის საფუძვლად, აღებული აქვს ვარდისფერი, რომელიც გამოფენის ერთ-ერთი მთავარი გმირია.
ვარდისფერს თანამედროვე სამყაროს ტექსტში, თავისი მყარი ადგილი აქვს მოპოვებული, როგორც სიმშვიდის, უნივერსალური სიყვარულის, სინაზის, ფემინურის სიმბოლოს. იგი ქალის ბუნებას ხსნის და მის მრავალშრიან, პატარა გოგონას ბავშვური ემოციებიდან ზრდასრულობაში შესული ქალის მოთამაშე ბუნებამდე არსებული ფსიქო-ემოციური მდგომარეობის სპექტრს ასახავს, მხატვარი ქალი ავტოპორტრეტების მეშვეობით ნელ-ნელა ხსნის საკუთარი გაღვიძებული, ხანდახან გამომწვევი, ხანდახან დაღლილი ქალურობის არსს.
შემთხვევითი არ არის, რომ სერიაში ქალის გამოსახულებაში, ყოველთვის მეზობლობენ ვარდისფერი და მის საპირწონედ, ემანსიპირებული ქალის ფიგურა.
ქალის კონოტაციებად, ფერწერულ სერიაში ჩნდებიან ტილოები, რომლებიც ქალის სივრცეს - სახლს, სახლისკენ და სახლიდან მიმავალ გზებს, ქალისა და მის მიერ მოშინაურებული გარემოს განუყრელ ნაწილს, ბავშვს წარმოგვიჩენენ.
ბავშვი სერიაში ფიგურატიულად არსად ჩნდება, მაგრამ მის აღმნიშვნელად სერიის ორი ტილო გვევლინება.
ერთი ბავშვის წერილიდან ნაწყვეტს წარმოადგენს, მეორე კი, ასევე ბავშვური ხელით დაწერილი, ტილოზე თითქოს მიმოფანტული სიტყვებია, რომლებიც თამაშ-თამაშით და შეუმჩნევლად, საკუთარი სიმბოლური დატვირთვით, ერთი დიდი ნარატივის ნაწილია.
მარიამის შექმნილი სამყარო მიუხედავად შემაშფოთებელი ჩანართებისა, ცდილობს ჰარმონიული იყოს, ბავშვის წერილიც და ზეცისკენ გაშვებული საჰაერო ბურთებიც, გვიდასტურებენ, რომ გამოფენის გმირებს მათი ოცნებებისა და დარდების გამზიარებელი ჯერ კიდევ ეგულებათ."
მხატვარმა გამოფენის სახელწოდება ერიკ ემანუელ შმიდტის ნაწარმოებიდან აიღო, რომელიც ქვეცნობიერად მის ამ პერიოდის ფერწერას უკავშირდება.
უახლესი ერთი თვის მანძილზე შესრულებულ ნამუშევრებში, სწორედ, ვარდისფერი დომინირებს, რაც მხატვრისთვის ბავშვურობასა და სიმშვიდესთან ასოცირდება.
გამოფენა 22 თებერვლამდე გაგრძელდება.
თამთა შავგულიძე: (ხელოვნებათმცოდნე):
,,მარიამ შაქარაშვილის გამოფენა „ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი“ ერთი შეხედვით ე.ე. შმიდტის ამავე სახელწოდების ნოველასთან მჭიდრო კავშირშია. თუმცა გამოფენა არ წარმოადგენს ნოველის ილუსტრაციას, მასში ფერმწერს ერთ-ერთი გმირის, ვარდისფერი ქალის არსი აქვს გახსნილი, რომელიც ქალის სახით მოსულ, უნივერსალურ სიყვარულს განასახიერებს, როგორც საკუთარი თავისადმი, ასევე სხვებისადმი გამოხატულს.
ფერმწერი თითქოს თავად შედის ვარსდისფერი ქალის როლში და მისი ხასიათის ასპექტებს იკვლევს. კვლევის პროცესში, მხატვრის მიერ წარმოჩენილი, მთავარი გმირის ქარაქტეროლოგიური მახასიათებლების გვერდით, აშკარად იკითხება ფერმწერის, როგორც ქალის, საავტორო ინტერპრეტაციები.
მარიამ შაქარაშვილს სერიის საფუძვლად, აღებული აქვს ვარდისფერი, რომელიც გამოფენის ერთ-ერთი მთავარი გმირია.
ვარდისფერს თანამედროვე სამყაროს ტექსტში, თავისი მყარი ადგილი აქვს მოპოვებული, როგორც სიმშვიდის, უნივერსალური სიყვარულის, სინაზის, ფემინურის სიმბოლოს. იგი ქალის ბუნებას ხსნის და მის მრავალშრიან, პატარა გოგონას ბავშვური ემოციებიდან ზრდასრულობაში შესული ქალის მოთამაშე ბუნებამდე არსებული ფსიქო-ემოციური მდგომარეობის სპექტრს ასახავს, მხატვარი ქალი ავტოპორტრეტების მეშვეობით ნელ-ნელა ხსნის საკუთარი გაღვიძებული, ხანდახან გამომწვევი, ხანდახან დაღლილი ქალურობის არსს.
შემთხვევითი არ არის, რომ სერიაში ქალის გამოსახულებაში, ყოველთვის მეზობლობენ ვარდისფერი და მის საპირწონედ, ემანსიპირებული ქალის ფიგურა.
ქალის კონოტაციებად, ფერწერულ სერიაში ჩნდებიან ტილოები, რომლებიც ქალის სივრცეს - სახლს, სახლისკენ და სახლიდან მიმავალ გზებს, ქალისა და მის მიერ მოშინაურებული გარემოს განუყრელ ნაწილს, ბავშვს წარმოგვიჩენენ.
ბავშვი სერიაში ფიგურატიულად არსად ჩნდება, მაგრამ მის აღმნიშვნელად სერიის ორი ტილო გვევლინება.
ერთი ბავშვის წერილიდან ნაწყვეტს წარმოადგენს, მეორე კი, ასევე ბავშვური ხელით დაწერილი, ტილოზე თითქოს მიმოფანტული სიტყვებია, რომლებიც თამაშ-თამაშით და შეუმჩნევლად, საკუთარი სიმბოლური დატვირთვით, ერთი დიდი ნარატივის ნაწილია.
მარიამის შექმნილი სამყარო მიუხედავად შემაშფოთებელი ჩანართებისა, ცდილობს ჰარმონიული იყოს, ბავშვის წერილიც და ზეცისკენ გაშვებული საჰაერო ბურთებიც, გვიდასტურებენ, რომ გამოფენის გმირებს მათი ოცნებებისა და დარდების გამზიარებელი ჯერ კიდევ ეგულებათ."
გოგონა გორიდან, რომლის ნახატები მსოფლიოს იპყრობს (PHOTO)
Æндæр æмæ æндæр
Популярон ногдзинæдтæ
 |
Ацы фарсыл рапарахатгонд æрмæджытæ ирон æвзагмæ тæлмацгонд æрцыдысты Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты минис¬трады финансон æххуысæй. Уыдоны мидис æнæхъæнæй авторы бæрндзинад у æмæ ницæй тыххæй нæй гæнæн æркаст цæуой куыд Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты министрады æмæ, иумæйагæй, баиугонд паддзахады хицауады, позицийы равдыстдзинад. |
Materials published on this web-site are translated into Ossetian language with financial support of Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. Their content is the sole responsibility of the author and can under no circumstances be regarded as reflecting the position of the Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland or more generally that of the United Kingdom Government. |
