2016 წლიდან დე-ფაქტო სამხრეთ ოსეთის კონტროლირებულ ახალგორის რაიონში ახალი შეზღუდვები დაწესდა. ეს კი ახლონათესავების დაშორების კიდევ ერთი მიზეზი გახდა.

სტატიას ამის შესახებ ვებ-პორტალი ,,ეხო კავკაზა" სათაურით ,,არც მოკვდე და არც იქორწინო" აქვეყნებს.

ახალგორის მკვიდრი თამარ მეარაყიშვილი ,,ეხო კავკაზას" ჟურნალისტს უყვება, რომ ახალგორის ტერიტორიაზე საქართველოს მოქალაქეებს, მხოლოდ დაკრძალვის დღეს შეეძლოთ შესვლა, თანაც რამდენიმე საათით.

,,ჭირისუფლებს უნდა შეედგინათ 10 კაციანი სია, თუ ვინ დაესწრებოდა დაკრძალვას. ამ სიას რამდენიმე ინსტანცია უნდა გაევლო. ის ჯერ სოფლის გამგებელს უნდა ენახა, შემდეგ ადგილობრივ უშიშროების კომიტეტთან გაეგზავნათ." - ამბობს თამარ მეარაყიშვილი.

რესპონდენტი ერთ შემთხვევას იხსენებს, როდესაც არაინფორმირებული მოსახლეობა შეზღუდვებს წააწყდა.

მაგალითად, ერთ-ერთ სოფელში ადამიანი გარდაიცვალა. მოსახლეობამ, სწორედ, ამის შემდეგ შეიტყო შეზღუდვების შესახებ. სია უშიშროების კომიტეტში მიიტანეს, სადაც უპასუხეს, რომ ახალი რეგულაციები უკვე ძალაშია. გარდაცვლილის მეუღლემ რაიონის ადმინისტრაციიდან მისულ თანამშრომლებს საყვედურით მიმართა; რომ მათ თანაგრძნობა არ შეუძლიათ. ჭირისუფალი ნანობდა, რომ ცხედარი საქართველოს ხელისუფლების კონტროლირებულ დასახლებაში არ გადაასვენა, რათა მთელ ოჯახს ეგლოვა.

ჭირისუფალთან ჩინოვნიკები თავს იმართლებდნენ და თანაუგრძნობდნენ. მეარაყიშვილის თქმით, ისინი ყველაფერს ცხინვალს აბრალებდნენ და ამბობდნენ, რომ რეგულაციები დე-ფაქტო ხელისუფლების მხრიდან მოდიოდა.

,,მიუხედავად ამ ყველაფრისა, რამდენიმე ნათესავმა საზღვრის გადმოკვეთა მაინც მოახერხა“- ამბობს თამარ მეარაყიშვილი.

კერძოდ, საზღვარზე გარდაცვლილის და-ძმა გაატარეს, ესეც იმიტომ, რომ თამარ მეარაყიშვილის ცნობით, ვიღაც გავლენიანი პირი ჩაერია.

,,ეს გავლენიანი პირი დე-ფაქტო პრეზიდენტ თიბილოვთან მივიდა და და-ძმის შეშვება სთხოვა. გამოდის, რომ ზოგისთვის შეზღუდვებია, ზოგს კი შეღავათებს უკეთებენ. ასე არ შეიძლება, ყველას ერთნაირად უნდა ექცეოდნენ. ვინ მიიღო ეს ახალი შეზღუდვები, არავინ იცის. არც ოფიციალური განაცხადი არსებობს. მხოლოდ ცარიელი სიტყვებია. როდესაც არასასურველ გადაწყვეტილებას მიიღებენ, ერთმანეთს აბრალებენ. მე არ მაინტერესებს, ვინ მიიღო გადაწყვეტილება. ფაქტია, შეზღუდვები არსებობს.“ - აცხადებს თამარ მეარაყიშვილი.

შეზღუდვების გამო კი, ოჯახები გაიყო. ადგილობრივებს როგორც შეუძლიათ, გამოსავალს ისე პოულობენ. ხანდახან, მძიმე ავადმყოფები საქართველოში, ნათესაობასთან ახლოს, გადაყავთ, რათა გარდაცვალების შემთხვევაში დაკრძალვას დაესწრნონ.

სტატიის ავტორი 2014 წელს გამართულ ქორწილს იხსენებს.

ისტორია ასეთია.

2014 წელს ოსი ვაჟი ქართველ გოგოზე დაქორწინდა. პატარძალს ახალგორში გადასვლის ნება არ მისცეს. ოჯახი იძულებული გახდა, რომ ქორწილი გოგოს ოჯახში, კახეთში გადაეხადათ.

ქორწლის შემდეგ კი, რძალს ახალგორში ცხოვრების უფლება მაინც არ მისცეს.

ერთი წლის განმავლობაში ვაჟი იძულებული იყო, დღე სამსახურში, ახალგორში გაეტარებინა, ხოლო საღამოს საქართველოს კონტროლირებულ ტერიტორიაზე მეუღლესთან წასულიყო. პირველი შვილიც ამ პერიოდში შეეძინათ.

დოკუმენტაციის მოწესრიგების პროცესში ადგილობრივი უშიშოების წარმომადგენლები ვაჟს ეუბნებოდნენ, რომ პრობლემის თავიდან აცილების მიზნით, შეეძლო საცოლე ახალგორშივე მოეძებნა.