რედაქტორის რჩევით
ახალი ამბები
ხაშურში ,,გაღმა მხარეს’’ უწოდებენ იმ ადგილს, რომელიც მტკვრის მარჯვენა სანაპიროზე მდებარეობს. მთის ფერდობზე რამდენიმე სოფელია შეფენილი.
მუნიციპალიტეტის ცენტრთან მისასვლელად მდინარე მტკვარზე 2-3 პატარა ხიდია გავლებული. თთოეულ ხიდზე მხოლოდ ერთ მანქანას შეუძლია გავლა.
,,გაღმა მხარის’’ სოფლები ამ ხიდით სარგებლობენ, ძირითადად, იმ შემთხვევაში, თუკი სოფლიდან ქალაქში ფეხით მიდიან. სამანქანო გზით აქ გავლა ყოველთვის არაა შესაძლებელი. განსაკუთრებით, თოვლიან ამინდში.
ზურაბ ელბაქიძე ერთ-ერთია, რომელიც თითქმის ყოველდღე სოფელ ხალებიდან ხაშურში ფეხით დადის.
სოფელი ხალები ერთ-ერთია, რომელიც ხაშურიდან გაღმა მხარეს მდებარეობს. სხვა სოფლებთან შედარებით ერთ-ერთი მრავალრიცხოვანი სოფელია, თუმცა ზამთრის პერიოდში აქ მხოლოდ 10-15 ოჯახი რჩება.
მტკვრის სანაპიროდან მოყინული გზა აღმართს მიუყვება. მსუბუქ მანქანას ამ მოყინულ გზაზე ასვლა გაუჭირდა. ამიტომ, სოფლამდე ფეხით გადავწყვიტეთ წასვლა.
გზად მოულოდნელად ძაღლების ყეფა ატყდა. სადღაც ხევიდან ერთი ძაღლი გზის მიმართულებით მორბოდა. ვიფიქრეთ, ძაღლი უცხო ადამიანების დანახვაზე გაბრაზებული მორბოდა, ამიტომ სიარულის ტემპი შევანელეთ, ძაღლი ხევიდან გზაზე ამოვიდა. თან მორბოდა, თან ნაფეხურებს ყნოსავდა და თან ყეფდა.
წამიერად შევჩერდით, მაგრამ ძაღლმა, რომელიც მონადირე ძაღლი აღმოჩნდა, მხოლოდ ერთხელ გამოგვხედა, გააგრძელა ყეფა და ნაფეხურების ყნოსვა. გზის მეორე მხარეს გადავიდა აღმართს აუყვა სირბილით. აშკარად, რომელიც გარეული ცხოვრელის ნაფეხურს მიყვებოდა. თვალს მიეფარა და ხმაც აღარ ისმოდა.
სოფელს როცა მივუახლოვდით, მზე უკვე ქვემოთ ეშვებოდა. დასახლებაში კი არავინ ჩანდა გარეთ. სოფელში ისეთი სიჩუმე იდგა, ვიფიქრეთ, არავინ ცხოვრობდა. შუაგულს რომ მივაღწიეთ, ერთ-ერთ სახლთან, საქონლის სადგომთან თივის ზვინები იდგა. ამ თივაში ორი ძაღლი იწვა და მშვიდად გვიყურებდნენ. არც უფიქრიათ წამოდგომა და შეგებება, როგორც წესი, ძაღლის ყეფაზე სახლიდან მასპინძელი გამოდის ხოლმე.
სოფლის სიღრმეში რომ შევედით, რამდენიმე სახლის სახურავინ კვამლი ამოდიოდა. მათ შორის იყო ერთ-ერთი ხის სახლი. ამ სახლისკენ გავემართეთ.
ეზოები, ბაღები, სახურავები თოვლს დაეფარა. ერთ-ერთ ეზოდან მამაკაცმა გამოგვხედა. სწორედ ეს გახლდათ ზურაბ ელბაქიძე, რომელიც სტატიის დასაწყისში ვახსენეთ.
,,მე რა გითხრათ? ოთხი წელია, რაც სოფელში ჩამოვედი. დედაჩემი იყო ავად, უკვე 92 წლის ასაკს იყო მიღწეული. ჩამოვედი იმისთვის, რომ ყურადღება მიმექცია. ორი წელი ვუვლიდი, მერე დაიღუპა. დაღუპვიდან ორი წელი გავიდა, მაგრამ ვერ დავბრუნდი რუსეთში. ისევ აქ ვარ და ალბათ აღარც მივატოვებ. აქ ყოფნა მირჩევნია’’ - გვითხრა ზურა ელბაქიძემ.
ხმელ შეშას აპობდა ღუმელისთვის. შემდეგ რკინის ბადეზე გაშლილ კაკლებს არჩევდა, რომელთა დიდი ნაწილი თაგვებს უკვე დაეღრღნათ. როგორც ზურამ გვითხრა, თაგვები ძალიან მიეჩვივნენ კაკლების ,,ქურდობას’’
,,დედის გამო დავბრუნდი სოფელში. აქ ყოფნა მირჩევნია’’ - ხალები
ხაშურში ,,გაღმა მხარეს’’ უწოდებენ იმ ადგილს, რომელიც მტკვრის მარჯვენა სანაპიროზე მდებარეობს. მთის ფერდობზე რამდენიმე სოფელია შეფენილი.
მუნიციპალიტეტის ცენტრთან მისასვლელად მდინარე მტკვარზე 2-3 პატარა ხიდია გავლებული. თთოეულ ხიდზე მხოლოდ ერთ მანქანას შეუძლია გავლა.
,,გაღმა მხარის’’ სოფლები ამ ხიდით სარგებლობენ, ძირითადად, იმ შემთხვევაში, თუკი სოფლიდან ქალაქში ფეხით მიდიან. სამანქანო გზით აქ გავლა ყოველთვის არაა შესაძლებელი. განსაკუთრებით, თოვლიან ამინდში.
ზურაბ ელბაქიძე ერთ-ერთია, რომელიც თითქმის ყოველდღე სოფელ ხალებიდან ხაშურში ფეხით დადის.
სოფელი ხალები ერთ-ერთია, რომელიც ხაშურიდან გაღმა მხარეს მდებარეობს. სხვა სოფლებთან შედარებით ერთ-ერთი მრავალრიცხოვანი სოფელია, თუმცა ზამთრის პერიოდში აქ მხოლოდ 10-15 ოჯახი რჩება.
მტკვრის სანაპიროდან მოყინული გზა აღმართს მიუყვება. მსუბუქ მანქანას ამ მოყინულ გზაზე ასვლა გაუჭირდა. ამიტომ, სოფლამდე ფეხით გადავწყვიტეთ წასვლა.
გზად მოულოდნელად ძაღლების ყეფა ატყდა. სადღაც ხევიდან ერთი ძაღლი გზის მიმართულებით მორბოდა. ვიფიქრეთ, ძაღლი უცხო ადამიანების დანახვაზე გაბრაზებული მორბოდა, ამიტომ სიარულის ტემპი შევანელეთ, ძაღლი ხევიდან გზაზე ამოვიდა. თან მორბოდა, თან ნაფეხურებს ყნოსავდა და თან ყეფდა.
წამიერად შევჩერდით, მაგრამ ძაღლმა, რომელიც მონადირე ძაღლი აღმოჩნდა, მხოლოდ ერთხელ გამოგვხედა, გააგრძელა ყეფა და ნაფეხურების ყნოსვა. გზის მეორე მხარეს გადავიდა აღმართს აუყვა სირბილით. აშკარად, რომელიც გარეული ცხოვრელის ნაფეხურს მიყვებოდა. თვალს მიეფარა და ხმაც აღარ ისმოდა.
სოფელს როცა მივუახლოვდით, მზე უკვე ქვემოთ ეშვებოდა. დასახლებაში კი არავინ ჩანდა გარეთ. სოფელში ისეთი სიჩუმე იდგა, ვიფიქრეთ, არავინ ცხოვრობდა. შუაგულს რომ მივაღწიეთ, ერთ-ერთ სახლთან, საქონლის სადგომთან თივის ზვინები იდგა. ამ თივაში ორი ძაღლი იწვა და მშვიდად გვიყურებდნენ. არც უფიქრიათ წამოდგომა და შეგებება, როგორც წესი, ძაღლის ყეფაზე სახლიდან მასპინძელი გამოდის ხოლმე.
სოფლის სიღრმეში რომ შევედით, რამდენიმე სახლის სახურავინ კვამლი ამოდიოდა. მათ შორის იყო ერთ-ერთი ხის სახლი. ამ სახლისკენ გავემართეთ.
ეზოები, ბაღები, სახურავები თოვლს დაეფარა. ერთ-ერთ ეზოდან მამაკაცმა გამოგვხედა. სწორედ ეს გახლდათ ზურაბ ელბაქიძე, რომელიც სტატიის დასაწყისში ვახსენეთ.
,,მე რა გითხრათ? ოთხი წელია, რაც სოფელში ჩამოვედი. დედაჩემი იყო ავად, უკვე 92 წლის ასაკს იყო მიღწეული. ჩამოვედი იმისთვის, რომ ყურადღება მიმექცია. ორი წელი ვუვლიდი, მერე დაიღუპა. დაღუპვიდან ორი წელი გავიდა, მაგრამ ვერ დავბრუნდი რუსეთში. ისევ აქ ვარ და ალბათ აღარც მივატოვებ. აქ ყოფნა მირჩევნია’’ - გვითხრა ზურა ელბაქიძემ.
ხმელ შეშას აპობდა ღუმელისთვის. შემდეგ რკინის ბადეზე გაშლილ კაკლებს არჩევდა, რომელთა დიდი ნაწილი თაგვებს უკვე დაეღრღნათ. როგორც ზურამ გვითხრა, თაგვები ძალიან მიეჩვივნენ კაკლების ,,ქურდობას’’
ამავე კატეგორიაში
სახსრის ანთებითი დაავადებები, იგივე ართრიტი 100-ზე მეტ პათოლოგიას აერთიანებს.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილმა, 19
წლის საბა ჯიქიას 4 წლითა და 6 თვით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდა.
შეხვედრისას სპიკერები იმ კრიტერიუმებს მიმოიხილავენ, რომლებსაც აგრო
პროდუქტი
დაზარალებულს დაზიანება თავის არეში აღენიშნება
ბიუჯეტის ცხრილის შედგენით ვასწავლით მათ, რას ნიშნავს შემოსავალი და გასავალი, ამით გამოუმუშავდებათ დაკვირვების უნარი საკუთარ ფინანსურ გადაწყვეტილებებზე
მენტორი პედაგოგი ნინო ლომიძე უკვე
8 წელია მეწარმეობის საფუძვლებს ასწავლის და მოსწავლეებს ბიზნეს
უნარ-ჩვევებს უვითარებს. ამბობს, რომ სწავლა კეთებით ხორციელდება,
ამიტომ მისი მოსწავლეები ქმნიან სიმულაციურ კომპანიებს და
ახორციელებენ რეალურ ბიზნეს. ფიქრობს, რომ ბავშები, რომლებიც ადრეულ
ასაკში იღებენ ფინანსურ განათლებას, რეალურ ცხოვრებაში სწორ ფინანსურ
გადაწყვეტილებებს მიიღებენ.
„მოსწავლეები თავად ირგებენ
სხვადასხვა თანამდებობებს, მართავენ კომპანიას, აწარმოებენ
მოლაპარაკებებს, ქმნიან მარკეტინგულ სტრატეგიას, ყიდიან საკუთარი
ხელით შექმნილ პროდუქციას და ინაწილებენ მოგებას. ეს ყველაფერი მათ
ეხმარება ინოვაციური და შემოქმედებითი აზროვნების ჩამოყალიბებაში,
დასაქმებისთვის მზაობაში და ფინანსური განათლების მიღებაში,რაც
დამეთანხმებით ნამდვილად სჭირდება თანამედროვე ახალგაზრდას” გვიხსნის
ლომიძე და დასძენს, რომ შედარებით დაბალ კლასებში, მოსწავლეებს
მარტივი და მეტად საინტერესო გზით ასწავლის ფინანსების მართვის
პოლიტიკას.
„ვინაიდან ბიუჯეტი დროის გარკვეულ
მონაკვეთზე მიღებული შემოსავლების, გასავლისა და დანაზოგის გეგმაა,
მოსწავლეებს ყოველკვირეული ან ყოველთვიური ბიუჯეტის ცხრილს
ვადგენინებ. მოსწავლეთა უმრავლესობა ყოველ დღე ხარჯავს თანხას
საკვებისთვის, საკანცელარიო ნივთებისთვის ან ყოველდღიური
საჭიროებებისთვის. ხშირად მათი ხარჯები გაუაზრებელია, რადგან სახარჯო
თანხას უფროსები აძლევენ და ვერ განკარგავენ საჭიროებისამებრ.
ბიუჯეტის ცხრილის შედგენით ვასწავლით მათ, რას ნიშნავს შემოსავალი და
გასავალი, ამით გამოუმუშავდებათ დაკვირვების უნარი საკუთარ ფინანსურ
გადაწყვეტილებებზე, გააანალიზებენ არასაჭირო ხარჯებს და მომავალში
თავს აარიდებენ იმპულსურ ქცევას” გვიზიარებს ლომიძე
ნინოს თქმით, ბისზნესის მართვის
სპეციალისტობიდან დაწყებითების მენტორ მასწავლებლობამდე გზა არც ისეთი
მარტივი ყოფილა არა ერთი გამოცდისა და საგანმანათლებლო პროგრამის
ფონზე, თუმცა მასწავლებლობა მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი
მისიაა.
„სირთულეების მიუხედავად,
ბავშებთან ურთიერთობა ყოველდღიურად ახალ ძალას მმატებს. სწავლის
პროცესში მნიშვნელოვანია საგანი შეაყვარო მოსწავლეს, დაანახო როგორ
შეუძლია იმ კონკრეტული საგნის ტრანსფერი ყოველდღიურ ცხოვრებაში,
შეაჩვიო სირთულეების ისე გადალახვას,რომ თავად დაინახოს საკუთარი
პროგრესი რაც მას მოტივაციას მისცემს და არასოდეს გაუქრება ცოდნის
მიღების სურვილი." ლომიძის აზრით არაფორმალურ განათლებას უზარმაზარი
როლი უჭირავს მოსწავლის ცხოვრებაში, როდესაც საქმე რეალურ ცხოვრებაში
საჭირო უნარების განვითარებას ეხება. "პატარა ასაკიდანვე ვზრუნავ
მოსწავლეების პროფესიულ ორიენტაციაზე, მიმყავს სხვადასხვა ადგილებზე,
სადაც თავად მოსინჯავენ და უშუალოდ დააკვირდებიან სხვადასხვა
პროფესიებს.”
ნინო, თავის ცოდნასა და
გამოცდილებას, საოკუპაციო ხაზთან მცხოვრებ მოსწავლეებსაც უზიარებს,
რადგან თვლის, რომ განათლება ყველა ბავშვისთვის ერთნაირად
ხელმისაწვდომი უნდა იყოს.
“გამყოფ ხაზთან მდებარე სოფლის
სკოლებში ახალგაზრდებს, მასწავლებლებსა და სოფლის მოსახლეობას
ვუზიარებ ცოდნას. ვასწავლი თუ როგორ იყვნენ ფინანსური სისტემების
გონიერი მომხმარებლები. ვთვლი, რომ მასწავლებლობა ჩემთვის სამყაროს
უკეთესობისკენ შეცვლის საშუალებაა, რასაც თითოეული მოსწავლიდან ვიწყებ
უპირობო სიყვარულის, სამართლიანობისა და ნდობის საშუალებით.”
ვიდეორეპორტაჟი
რკინიგზის დეპარტამენტი ფაქტს დაკვამლიანებას უწოდებს.
ოთხი წელია, რაც სოფელში ჩამოვედი. დედაჩემი იყო ავად, უკვე 92 წლის
ასაკს იყო მიღწეული.
"ორმა ოჯახმა შევინახეთ ეს სოფელი… კვამლი რომ ამოდის ოჯახიდან,
მიხარია,
გასული თვის პოპულარული სიახლეები
საინფორმაციო პორტალი მხარდაჭერილია ევროკავშირის (EU) და კონრად ადენაუერის ფონდის (KAS) მიერ, პროექტის "იმოქმედე საქართველოსთვის" ფარგლებში. საინფორმაციო მასალების შინაარსზე სრულად პასუხისმგებელია Qartli.ge და შესაძლოა, რომ იგი არ გამოხატავდეს დონორების შეხედულებებს.
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
სტატიის გამოყენების პირობები