სოფლის თავზე, სადაც ოდესღაც წყარო ხმაურით ჩამოდიოდა, ახლა ისევ ისმის წყლის ხმა. ქვემო რენეში, კასპის მუნიციპალიტეტში, ადგილობრივებმა წყლის წყაროების აღდგენა თავად დაიწყეს — იქ, სადაც ხუთი წლის წინ წყალი სრულიად გაქრა.

უშანგი ილურიძე ზუსტად იმ დღეს იხსენებს, როცა სოფელი უწყლოდ დარჩა.

„ჩვენი მოკლე აზროვნებით — აქ შემოვიდნენ, ნავთობს ეძებდნენ. 5-ბალიან დარტყმებს აკეთებდნენ, იმ წელს გვალვებიც იყო, თოვლიც არ იყო... და ამ დარტყმების შემდეგ სოფელში ყველანაირი წყარო დაიკარგა,“ — ამბობს ის.

სოფლის გარშემო ოდესღაც ხუთამდე წყარო მოდიოდა. თავიდან წყალი წვეთ-წვეთად მოდიოდა, ბოლოს კი სულ გაჩერდა.

„ხუთი წლის განმავლობაში, როგორც არყის წვეთები ისე გადმოდიოდა, ახლა კი ერთი-ორი წელია მთლად დაშრა ყველა წყალი,“ — იხსენებს ილურიძე.



რამდენიმე თვეა, წყაროების ნაწილი ბუნებრივად ამოვიდა. მაგრამ სათავეები დაზიანებული იყო და წყლის გადინება ვერ ხერხდებოდა. უშანგიმ და კიდევ რამდენიმე მეზობელმა გადაწყვიტეს, საკუთარი ძალებით აღედგინათ ის ადგილები, სადაც ოდესღაც სოფლის წყალი მოდიოდა.

„შევაკეთეთ სათავეები, პატარა რეზერვუარიც გავუკეთეთ — რომ ადამიანმაც სვას და საქონელმაც. აქ ხალხი საქონლით ცხოვრობს, ამიტომ წყალი აუცილებელია,“ — ამბობს უშანგი.

ადგილობრივების დახმარების შემდეგ საქმეში მუნიციპალიტეტიც ჩაერთო — ადგილზე გავიდა კასპის მერი და სამუშაოების დასახმარებლად ტრაქტორი გამოუგზავნა.



„ახლა წყალი სოფლის თავზეა, თანდათან ივსება. თუ ბოლომდე ვერ დაკმაყოფილდება სოფელი, მაინც არის საშუალება, რომ მიხვალ და წყალს დალევ. აღარ ჩაითვლება, რომ წყალი არ არის ქვემო რენეში,“ — ამბობს ილურიძე ღიმილით.

სოფელში წყალი ნაწილობრივ დაბრუნდა, თუმცა სხვა პრობლემებიც რჩება. უშანგი ყურადღებას კიდევ ერთ დეტალზე ამახვილებს — სოფელში მისასვლელი გზის მაჩვენებელ ნიშნებზე.

„სოფელს აქვს ავტობანიდან შესასვლელი, მაგრამ ტრაფარეტები არასწორად არის გაკეთებული. გორიდან რომ მოდიხარ, ‘ზემო რენე’ აწერია, თბილისიდან კი უბრალოდ ‘რენე’. უნდა ეწეროს ზუსტად ისე, როგორც ადმინისტრაციულად ჰქვია სოფელს, რომ სტუმარმა გზა არ აგერიოს,“ — ამბობს ის.

სოფლის თავზე კი, ნელ-ნელა ისევ მოდის წყარო, რომელიც ერთხელ გაქრა, ახლა ისევ ამოდის მიწიდან.