წისქვილკომბინატ ,,კარმენის" დირექტორი მერაბ დათვიაშვილი აცხადებს, რომ მუშებისთვის ხელფასების მომატების თაობაზე, ქარხნის ხელმძღვანელობას არაერთხელ მიაწოდა ინფორმაცია, თუმცა წარმოების სიმძლავრეებიდან გამომდინარე, აზერბაიჯანულმა მხარემ ანაზღაურების გაზრდა ვერ შეძლო.

ამის შესახებ მერაბ დათვიაშვილი qartli.ge-ს ესაუბრა. მისი ინფორმაციით, გორში აზერბაიჯანული მხარის წარმომადგენელი იმყოფება და პროფკავშირების წარმომადგენელთან შეხვედრას გამართავს.

,,ეგ ბიჭები ყველა თითქმის ჩემ ხელში არიან გაზრდილები? მე რას მემართლებიან? კარგის მეტი არაფერი გამიკეთებია? როგორც ისინი არიან აყვანილი სამუშაოდ, მეც ანალოგიურად ვარ დანიშნული დირექტორად. 3-4 წელიწადი წარმოება ზარალზე მუშაობდა, მიუხედავად ამისა, არც ერთი მათგანისთვის ხელფასი არ დაგვიკლია. წაგების მიუხედავად, ვუნაზღაურებდით. ქარხნის მეპატრონეები ცდილობენ წარმოების გაძლიერებას, ხარჯები გაეზარდათ და, შესაბამისად, ამ ეტაპზე ვერ ხერხდება ანაზღაურების გაზრდა" - ამბობს მერაბ დათვიაშვილი.

მისი ინფორმაციით, დატვირთვის მიხედვით, მუშების ანაზღაურება 800 ლარიდან 1400 ლარამდე მერყეობს:

,,მესმის მათი მდგომარეობა. 80%-ს ბანკის ვალები აქვს, პროდუქტები გაძვირებულია და შესაბამისად, ანაზღაურების გაზრდაც სურთ. ხელფასების მომატება ჩემი გადასაწყვეტი არ არის, ეს მათ ძალიან კარგად იციან" - აცხადებს მერაბ დათვიაშვილი.

გუშინ, 2019 წლის 14 მარტს ქარხნის 8 მუშა წარმოების შეფერხების გამო გათავისუფლდა. დათვიაშვილის ინფორმაციით, ეს სწორედ ქარხნის გაჩერების გამო, მოხდა. ბრძანების მიხედვით, მუშები სამუშაო პროცესზე არ გამოცხადდნენ, რაც მათი გათავისუფლების საფუძველი გახდა.

მუშების ინტერესებს პროფკავშირების გაერთიანება იცავს.

,,თითო ადამიანს დღეში დაახლოებით 40 ტონა ფქვილის გადაზიდვა უწევს“ - ამის შესახებ qartli.ge-ს აგრარული მეურნეობის, ვაჭრობისა და მრეწველობის პროფესიული კავშირის ხელმძღვანელმა გიორგი დიასაძემ განუცხადა. ის წისქვილკომბინატის მუშებს ჯერ კიდევ 18 იანვარს შეხვდა. გიორგი დიასამიძის თქმით, ,,კარმენის“ თანამშრომლები, განსაკუთრებით, მუშები საკმაოდ მძიმე სამუშაოს ასრულებენ. ამიტომ, სახელფასო ანაზღაურების გაზრდის მოთხოვნა მათი მხრიდან სამართლიანია.

,,2010 წლიდან, მუშა-მოსამსახურეებს ხელფასები არ გაზრდიათ. უწევთ მძიმე სამუშაოს შესრულება. ყოველდღიურად, თითო მოსამსახურეს დაახლოებით 40 ტონა ფქვილის გადაზიდვა უხდება. ჩვენ შევთავაზეთ, რომ ამ საკითხებზე ქარხნის მფლობელებმა რეაგირება მოახდინონ. ბატონმა მერაბმა გვითხრა, რომ ის ადგილზე ფინანსურ საკითხებს ვერ წყვეტს. აგვიხსნა, რომ ამ საკითხებზე ქარხნის მფლობელებთან შეხვედრა და საუბარი, მაისში შედგება. ისიც დანიშნული ხელმძღვანელია მფლობელისგან. ურჩია თანამშრომლებს, რომ ხელმძღვანელის ჩამოსვლამდე მოეცადათ, თუმცა მუშები ფიქრობენ, რომ როცა მფლობელი ჩამოვა, შეხვედრა შეიძლება არც შედგეს, ხოლო საუბარი უშედეგოდ დასრულდება.“ - ამბობს გიორგი დიასამიძე.



ქარხანა ეკუთვნის აზერბაიჯანულ კომპანიას.

,,მაგალითად, მარნეულში მდებარე ქარხანაში 2010 წლამდე უფრო დაბალი ხელფასი ჰქონდათ, ვიდრე გორში. 2010 წლიდან კი, გორისა და მარნეულის წისქვილკომბინატებში დასაქმებულ თანამშრომლების ხელფასები გაუთანაბრეს ერთმანეთს. ჩვენ ვფიქრობთ, რომ თუ უახლოეს მომავალში არ შეიცვლება სახელშეკრულებო პირობები, აუცილებლად გატარებულ იქნება შესაბამისი ზომები. ვითხოვთ, კოლექტიური ხელშეკრულების დადებას, სადაც დეტალურად გაწერილი იქნება პირობები, მათ შორის ანაზღაურების საკითხიც.“ - ამბობს გიორგი დიასამიძე.