Статьятæ
"Æскъола куы фæдæн, раст йеуæд уыдис демократийы
,,Цы куы зæгъай, чи йæхи барæй ацыд, чи…
Земфирæ, Зинæ æмæ Изо уыцы рæстæджы райгуырдысты, кæд Бордзомæй
Гудзаргоммæ
Сæрды ам уæ бон нæ æсуыдзæн равзарат чи бынæттон
Турманты Валийайы хæдзар Суканатубаны хъæуы къуымтæй сæ рæсугъддæр
ახალი ამბები
გორში, 11 წლის წინ, 8 აგვისტოს პირველი ბომბი კომბინატის
დასახლებაში ჩამოაგდეს. მეშვიდე სკოლასთან რეზერვისტები იყვნენ
შეკრებილნი. იქვე, ხახუტაშვილის ქუჩაზე, საერთო საცხოვრებელია.
სახლში, სადაც ათეულობით ოჯახი ცხოვრობდა, სიმშვიდე იყო. ზოგი ბინაში ფუსფუსებდა. ზოგი ეზოში იყო შეკრებილი. მეზობლები საუბრობდნენ და უყურებდნენ მოძრავ ავტობუსებს, სადაც რეზერვისტები ისხდნენ.
ლარისა გაზაშვილიც ეზოში იმყოფებოდა. მეზობლებთან მიმოზა ლოცულაშვილთან და მაია ქურთაულთან ერთად, ქვეყნის ამბებზე საუბრობდა:
,,კი ვხედავდით ამოდენა ჯარისკაცებს, მაგრამ რეალურად არ ვიცოდით, რა ხდებოდა. მე ვიყავი, მიმოზა ლოცულაშვილი და მაია ქურთაული. იყვნენ ასევე ხეობიდან ჩამოსული სტუმრები. უცბად, ჩემმა ბიჭმა დამიძახა. დედა დაწექიო. თურმე თვითმფრინავი გამოჩენილა. ვერც კი მოვასწარი ძირს დაწოლა. ეგრევე გადამაგდო ტალღამ გვერდით. საერთოდ, ტკივილი არ მიგვრძნია. უბრალოდ, ვხვდებოდი, რომ ფეხი აღარ მემორჩილებოდა. მიმოზას ფეხზე მოვკიდე ხელი, არ მოკვდე, მიმოზა-მეთქი. თურმე უკვე გარდაცვლილი იყო. ბეჭებში მოხვედრია ანასხლეტი. მერე მოვიდა ავტობუსი და ჰოსპიტალში წამიყვანეს. ფეხი დაფლეთილი იყო და ამპუტაცია გამიკეთეს" - ამბობს ლარისა გაზაშვილი.
,,მაღაზიებში სულ სკოჩებს ვყიდულობ, რომ დაზიანებული ბუდე გავამაგრო. ერთ მხარეს ამპუტაცია გამიკეთეს. ხელოვნური ფეხით დავდივარ. ბუდეს რეგულარულად გამოცვლა ჭირდება."
მაია ქურთაული და მიმოზა ლოცულაშვილი მძახლები იყვნენ. მაია გადარჩა. ის რეზერვისტებმა მშვიდობის ქუჩისკენ ხელით წაიყვანეს და საავადმყოფოში წასაყვანად მანქანაში ჩასვეს.
საერთო საცხოვრებელი კი, მთლიანად დაინაგრა. ცირა ხუროშვილმა დედა – ვერა კეკოშვილი, ძმის შვილიშვილი – 13 წლის მერაბ კეკოშვილი და ნათესავები დაკარგა გორის დაბომბვის დროს. თავად გორში არ იყო, მაგრამ მეზობლებისგან შეიტყო ტრაგედიის დეტალები. დედამისის ბინაში იმ დღეს 4 ადამიანი დაიღუპა.
„დაბომბვის დროს ჭურვები დედაჩემის და ჩემი ძმისშვილის სახლს მოხვდა. დედაჩემთან იმ დროს სტუმრები იყვნენ თამარაშენიდან, მამიდაჩემი და მამიდაშვილის მეუღლე. სახლში ყოფილან ჩემი ძმის შვილიშვილებიც – მერაბი და ლიკა. ყველანი ერთად იყვნენ და ჭამდნენ. ამ დროს მოხდა აფეთქება და ყველანი დაიღუპნენ, ლიკას გარდა. ლიკამ კი მძიმე დაზიანებები მიიღო, დამწვარი იყო. თვალები დამწვრობისგან დახუჭული ჰქონდა. რომ შევედი პალატაში, ლამის გული გამისკდა. სახე, ხელები, ფეხები დამწვარი ჰქონდა. მთელ ტანზე „ასკოლკები“ ჰქონდა. ვერც ერთი მათგანის სხეული ვერ ვიპოვეთ, დედაჩემის მხოლოდ ერთი ფეხი დავმარხეთ და ჩემი ძმის შვილისშვილის ასევე ფეხი კოჭის ქვემოთ. ეს სხეულის ნაწილები, ვიდრე მე გორში ჩამოვიდოდი, ჩემმა ძმისშვილმა მურმანმა დამარხა იქვე, სახლის წინ, ეზოში. როგორც მერე გავიგე, ჭურვი ზუსტად იმ ადგილას დაეცა, სადაც ეს ხუთივენი ისხდნენ და ამიტომ მათი ცხედრებიც კი ვერ ვიპოვეთ, სულ დაიშალა ალბათ სხეული და გაიფანტა აქეთ-იქით.“
ლარისა გაზაშვილი გორიდან - პირველი დაბომბვის მსხვერპლი
გორში, 11 წლის წინ, 8 აგვისტოს პირველი ბომბი კომბინატის
დასახლებაში ჩამოაგდეს. მეშვიდე სკოლასთან რეზერვისტები იყვნენ
შეკრებილნი. იქვე, ხახუტაშვილის ქუჩაზე, საერთო საცხოვრებელია.სახლში, სადაც ათეულობით ოჯახი ცხოვრობდა, სიმშვიდე იყო. ზოგი ბინაში ფუსფუსებდა. ზოგი ეზოში იყო შეკრებილი. მეზობლები საუბრობდნენ და უყურებდნენ მოძრავ ავტობუსებს, სადაც რეზერვისტები ისხდნენ.
ლარისა გაზაშვილიც ეზოში იმყოფებოდა. მეზობლებთან მიმოზა ლოცულაშვილთან და მაია ქურთაულთან ერთად, ქვეყნის ამბებზე საუბრობდა:
,,კი ვხედავდით ამოდენა ჯარისკაცებს, მაგრამ რეალურად არ ვიცოდით, რა ხდებოდა. მე ვიყავი, მიმოზა ლოცულაშვილი და მაია ქურთაული. იყვნენ ასევე ხეობიდან ჩამოსული სტუმრები. უცბად, ჩემმა ბიჭმა დამიძახა. დედა დაწექიო. თურმე თვითმფრინავი გამოჩენილა. ვერც კი მოვასწარი ძირს დაწოლა. ეგრევე გადამაგდო ტალღამ გვერდით. საერთოდ, ტკივილი არ მიგვრძნია. უბრალოდ, ვხვდებოდი, რომ ფეხი აღარ მემორჩილებოდა. მიმოზას ფეხზე მოვკიდე ხელი, არ მოკვდე, მიმოზა-მეთქი. თურმე უკვე გარდაცვლილი იყო. ბეჭებში მოხვედრია ანასხლეტი. მერე მოვიდა ავტობუსი და ჰოსპიტალში წამიყვანეს. ფეხი დაფლეთილი იყო და ამპუტაცია გამიკეთეს" - ამბობს ლარისა გაზაშვილი.
,,მაღაზიებში სულ სკოჩებს ვყიდულობ, რომ დაზიანებული ბუდე გავამაგრო. ერთ მხარეს ამპუტაცია გამიკეთეს. ხელოვნური ფეხით დავდივარ. ბუდეს რეგულარულად გამოცვლა ჭირდება."
მაია ქურთაული და მიმოზა ლოცულაშვილი მძახლები იყვნენ. მაია გადარჩა. ის რეზერვისტებმა მშვიდობის ქუჩისკენ ხელით წაიყვანეს და საავადმყოფოში წასაყვანად მანქანაში ჩასვეს.
საერთო საცხოვრებელი კი, მთლიანად დაინაგრა. ცირა ხუროშვილმა დედა – ვერა კეკოშვილი, ძმის შვილიშვილი – 13 წლის მერაბ კეკოშვილი და ნათესავები დაკარგა გორის დაბომბვის დროს. თავად გორში არ იყო, მაგრამ მეზობლებისგან შეიტყო ტრაგედიის დეტალები. დედამისის ბინაში იმ დღეს 4 ადამიანი დაიღუპა.
„დაბომბვის დროს ჭურვები დედაჩემის და ჩემი ძმისშვილის სახლს მოხვდა. დედაჩემთან იმ დროს სტუმრები იყვნენ თამარაშენიდან, მამიდაჩემი და მამიდაშვილის მეუღლე. სახლში ყოფილან ჩემი ძმის შვილიშვილებიც – მერაბი და ლიკა. ყველანი ერთად იყვნენ და ჭამდნენ. ამ დროს მოხდა აფეთქება და ყველანი დაიღუპნენ, ლიკას გარდა. ლიკამ კი მძიმე დაზიანებები მიიღო, დამწვარი იყო. თვალები დამწვრობისგან დახუჭული ჰქონდა. რომ შევედი პალატაში, ლამის გული გამისკდა. სახე, ხელები, ფეხები დამწვარი ჰქონდა. მთელ ტანზე „ასკოლკები“ ჰქონდა. ვერც ერთი მათგანის სხეული ვერ ვიპოვეთ, დედაჩემის მხოლოდ ერთი ფეხი დავმარხეთ და ჩემი ძმის შვილისშვილის ასევე ფეხი კოჭის ქვემოთ. ეს სხეულის ნაწილები, ვიდრე მე გორში ჩამოვიდოდი, ჩემმა ძმისშვილმა მურმანმა დამარხა იქვე, სახლის წინ, ეზოში. როგორც მერე გავიგე, ჭურვი ზუსტად იმ ადგილას დაეცა, სადაც ეს ხუთივენი ისხდნენ და ამიტომ მათი ცხედრებიც კი ვერ ვიპოვეთ, სულ დაიშალა ალბათ სხეული და გაიფანტა აქეთ-იქით.“
Æндæр æмæ æндæр
Популярон ногдзинæдтæ
 |
Ацы фарсыл рапарахатгонд æрмæджытæ ирон æвзагмæ тæлмацгонд æрцыдысты Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты минис¬трады финансон æххуысæй. Уыдоны мидис æнæхъæнæй авторы бæрндзинад у æмæ ницæй тыххæй нæй гæнæн æркаст цæуой куыд Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты министрады æмæ, иумæйагæй, баиугонд паддзахады хицауады, позицийы равдыстдзинад. |
Materials published on this web-site are translated into Ossetian language with financial support of Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. Their content is the sole responsibility of the author and can under no circumstances be regarded as reflecting the position of the Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland or more generally that of the United Kingdom Government. |
