Статьятæ
"Æскъола куы фæдæн, раст йеуæд уыдис демократийы
,,Цы куы зæгъай, чи йæхи барæй ацыд, чи…
Земфирæ, Зинæ æмæ Изо уыцы рæстæджы райгуырдысты, кæд Бордзомæй
Гудзаргоммæ
Сæрды ам уæ бон нæ æсуыдзæн равзарат чи бынæттон
Турманты Валийайы хæдзар Суканатубаны хъæуы къуымтæй сæ рæсугъддæр
ახალი ამბები
ქართული იცის, თუმცა განსაკუთრებული აქცენტის გამო, თავს უხერხულად გრძნობს. ფიქრობს, რომ ეს აქცენტი იმდენად შესამჩნევია, რომ ბევრი ადამიანის ყურადღებას მიიქცევს.
ბაზარში ყოფნისას ცდილობს იმ ადამიანთან დადგეს ხოლმე, რომელმაც ოსურიც და ქართულიც კარგად იცის, რათა კლიენტს გამართული ქართული აქცენტით დაელაპარაკოს.
ჩვენ შევეცადეთ, მისთვის ეს დამოკიდებულება შეგვეცვლევინებინა. ქალბატონი მერი თავის გულისტკივილს მოგიყვებათ სწორედ მშობლიურ - ოსურ ენაზე. დარდი კი, ძალიან ბევრი აქვს. ყოველ დღე გასცქერის იმ სოფელს, რომელიც ორ ნაბიჯზეა, მაგრამ ვერ მიდის. იმ სოფელში მისი და-ძმები ცხოვრობენ. საუბარია სოფელ აბრევზე, რომელიც 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, გამყოფი ხაზის მეორე მხარეს დარჩა.
ჩვენი ამბის მთავარი გმირი - მერი გაბიევა, კასპის მუნიციპალიტეტის სოფელ ზემო რენეში ცხოვრობს. რენედან კარგად ჩანს გამყოფი ხაზის მიმდებარე ოსური სოფლები, მათ შორის აბრევიც.
,,იქ ახლა: ჩემი ძმა, რძალი და მათი შვილები ცხოვრობენ. ჩემი დებიც იქით დარჩნენ... ავად ვარ და რომ მოვკვდე - ჩემი დედ-მამიშვილი, ერთიც ვერ ჩამოვა. მონატრებული სიძე მომიკვდა და მისი ცხედრის ნახვაც ვერ შევძელი..." - ამბობს მერი ჩვენთან საუბრისას და თვალები ცრემლით ევსება; ენატრება მშობლიური სოფელი, და-ძმები, მშობლიური კერა...
მერის თქმით - კონფლიქტამდე, ჭირი იყო თუ ლხინი, კოდისწყაროს გავლით, ფეხითაც მიდიოდნენ ხოლმე აბრევში. ,, ხუთ კილომეტრზე მეტი არც იქნება აქედან, სულ ნახევარი საათის სავალზეა. ახლა გზები ჩაკეტეს და ვეღარც ფეხით მივდივართ და ვეღარც მანქანით."
90-იანი წლების კონფლიქტის სიმწარე საკუთარ თავზე გამოსცადეს. იძულებულნი გახდნენ ვლადიკავკაზში, უცხო მხარეში ეშოვნათ თავშესაფარი. ,, ვიღაცის სახლში ვცხოვრობდით, ადგილი არ გვქონდა; ნათესავებიც არ ვიყავით, ასე უცხო სახლში ვცხოვრობდით და მერე უკვე რომ დაწყნარდა სიტუაცია, უკან დავბრუნდით."
ახლა სოფლის საქმიანობას ეწევა, მისდევენ მესაქონლეობას, მეცხვარეობას; მოჰყავთ: კომბოსტო, ხახვი, ნიორი - მაგრამ უჭირთ რეალიზაცია - ,,მოვიყვანთ მოსავალს, ვწვალობთ, მერე მიგვაქვს და ვყრით... ადრეც მინდვრებს ვამუშავებდით, მაგრამ გაყიდვა არ გვიჭირდა."
ჩვენი რესპონდენტი აბრევში ცხოვრების წლებს იხსენებს: ,, დიდ სუფრებს ვშლიდით, დღეობებს ვაკეთებდით, ქორწილებს... ოსურ ლუდს ვხდიდით, ხაჭაპურებს ვაცხობდით და რაც მთავარია ერთად ვიყავით. ახლა კი ალბათ, ეს ყველაფერი მალე დავიწყებას მიეცემა."
ჩვენც გაგვიმასპინძლდა მერი უგემრიელესი ოსური ჭახრაკინებით. ამ ქალბატონის მონაყოლმა ისტორიებმა და განცდებმა, თვალნათლივ დაგვანახა, თუ რას ნიშნავს - ხედავდე შენს სამშობლოს შორიდან და არ შეგეძლოს იქ მისვლა; იქ, სადაც დაიბადე და სადაც გაიზარდე. შენს მშობლიურ სახლში, სადაც შენი ბავშვობა კვლავ გელოდება...
მერი გაბიევი - ახლოს, მაგრამ შორს და-ძმებისგან
ქართული იცის, თუმცა განსაკუთრებული აქცენტის გამო, თავს უხერხულად გრძნობს. ფიქრობს, რომ ეს აქცენტი იმდენად შესამჩნევია, რომ ბევრი ადამიანის ყურადღებას მიიქცევს.
ბაზარში ყოფნისას ცდილობს იმ ადამიანთან დადგეს ხოლმე, რომელმაც ოსურიც და ქართულიც კარგად იცის, რათა კლიენტს გამართული ქართული აქცენტით დაელაპარაკოს.
ჩვენ შევეცადეთ, მისთვის ეს დამოკიდებულება შეგვეცვლევინებინა. ქალბატონი მერი თავის გულისტკივილს მოგიყვებათ სწორედ მშობლიურ - ოსურ ენაზე. დარდი კი, ძალიან ბევრი აქვს. ყოველ დღე გასცქერის იმ სოფელს, რომელიც ორ ნაბიჯზეა, მაგრამ ვერ მიდის. იმ სოფელში მისი და-ძმები ცხოვრობენ. საუბარია სოფელ აბრევზე, რომელიც 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, გამყოფი ხაზის მეორე მხარეს დარჩა.
ჩვენი ამბის მთავარი გმირი - მერი გაბიევა, კასპის მუნიციპალიტეტის სოფელ ზემო რენეში ცხოვრობს. რენედან კარგად ჩანს გამყოფი ხაზის მიმდებარე ოსური სოფლები, მათ შორის აბრევიც.
,,იქ ახლა: ჩემი ძმა, რძალი და მათი შვილები ცხოვრობენ. ჩემი დებიც იქით დარჩნენ... ავად ვარ და რომ მოვკვდე - ჩემი დედ-მამიშვილი, ერთიც ვერ ჩამოვა. მონატრებული სიძე მომიკვდა და მისი ცხედრის ნახვაც ვერ შევძელი..." - ამბობს მერი ჩვენთან საუბრისას და თვალები ცრემლით ევსება; ენატრება მშობლიური სოფელი, და-ძმები, მშობლიური კერა...
მერის თქმით - კონფლიქტამდე, ჭირი იყო თუ ლხინი, კოდისწყაროს გავლით, ფეხითაც მიდიოდნენ ხოლმე აბრევში. ,, ხუთ კილომეტრზე მეტი არც იქნება აქედან, სულ ნახევარი საათის სავალზეა. ახლა გზები ჩაკეტეს და ვეღარც ფეხით მივდივართ და ვეღარც მანქანით."
90-იანი წლების კონფლიქტის სიმწარე საკუთარ თავზე გამოსცადეს. იძულებულნი გახდნენ ვლადიკავკაზში, უცხო მხარეში ეშოვნათ თავშესაფარი. ,, ვიღაცის სახლში ვცხოვრობდით, ადგილი არ გვქონდა; ნათესავებიც არ ვიყავით, ასე უცხო სახლში ვცხოვრობდით და მერე უკვე რომ დაწყნარდა სიტუაცია, უკან დავბრუნდით."
ახლა სოფლის საქმიანობას ეწევა, მისდევენ მესაქონლეობას, მეცხვარეობას; მოჰყავთ: კომბოსტო, ხახვი, ნიორი - მაგრამ უჭირთ რეალიზაცია - ,,მოვიყვანთ მოსავალს, ვწვალობთ, მერე მიგვაქვს და ვყრით... ადრეც მინდვრებს ვამუშავებდით, მაგრამ გაყიდვა არ გვიჭირდა."
ჩვენი რესპონდენტი აბრევში ცხოვრების წლებს იხსენებს: ,, დიდ სუფრებს ვშლიდით, დღეობებს ვაკეთებდით, ქორწილებს... ოსურ ლუდს ვხდიდით, ხაჭაპურებს ვაცხობდით და რაც მთავარია ერთად ვიყავით. ახლა კი ალბათ, ეს ყველაფერი მალე დავიწყებას მიეცემა."
ჩვენც გაგვიმასპინძლდა მერი უგემრიელესი ოსური ჭახრაკინებით. ამ ქალბატონის მონაყოლმა ისტორიებმა და განცდებმა, თვალნათლივ დაგვანახა, თუ რას ნიშნავს - ხედავდე შენს სამშობლოს შორიდან და არ შეგეძლოს იქ მისვლა; იქ, სადაც დაიბადე და სადაც გაიზარდე. შენს მშობლიურ სახლში, სადაც შენი ბავშვობა კვლავ გელოდება...
Æндæр æмæ æндæр
Популярон ногдзинæдтæ
 |
Ацы фарсыл рапарахатгонд æрмæджытæ ирон æвзагмæ тæлмацгонд æрцыдысты Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты минис¬трады финансон æххуысæй. Уыдоны мидис æнæхъæнæй авторы бæрндзинад у æмæ ницæй тыххæй нæй гæнæн æркаст цæуой куыд Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты министрады æмæ, иумæйагæй, баиугонд паддзахады хицауады, позицийы равдыстдзинад. |
Materials published on this web-site are translated into Ossetian language with financial support of Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. Their content is the sole responsibility of the author and can under no circumstances be regarded as reflecting the position of the Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland or more generally that of the United Kingdom Government. |
