Статьятæ
"Æскъола куы фæдæн, раст йеуæд уыдис демократийы
,,Цы куы зæгъай, чи йæхи барæй ацыд, чи…
Земфирæ, Зинæ æмæ Изо уыцы рæстæджы райгуырдысты, кæд Бордзомæй
Гудзаргоммæ
Сæрды ам уæ бон нæ æсуыдзæн равзарат чи бынæттон
Турманты Валийайы хæдзар Суканатубаны хъæуы къуымтæй сæ рæсугъддæр
ახალი ამბები
დაბრუნება სოფელში - გიორგი ბედოშვილი ნიგოზადან
2 წლის იყო, როდესაც
მშობლები ვლადიკავკაზში წავიდნენ. მამა ხელოსანია, დურგალი. სამუშაოს
მაძიებელს მეუღლეც, შვილებთან ერთად, გაყვა. 10 წელი ჩრდილოეთ ოსეთში
იცხოვრეს, შემდეგ საქართველოში დაბრუნდნენ და რუსთავში გააგრძელეს
ცხოვრება.
2020 წლის გაზაფხულზე, მსოფლიოც და საქართველოც კორონავირუსის პანდემიამ მოიცვა. სახლი, რომელიც ბებიამ და პაპამ შეუნახა, ამჯერად უფრო ძვირფასი აღმოჩნდა. აქ მხოლოდ მარტოხელა მამიდა ცხოვრობდა.
,,წამოვედი სოფელში, ვიყიდე 4 დეკეული. ასე რომ ვთქვათ, ხბორები, დღეს უკვე მოსაგებები არიან. მალე იმაკებენ, ვაძროხებ და ასე შემდეგ. ღორი შევიძინე, ქათმები... წამოვედი, ჩემი ცოლ-შვილით, სუფთა ჰაერზე, ჯანმრთელად ვარ. ბავშვებიც მხიარულად არიან. რუსთაველი ვარ, რუსთავში ვცხოვრობდი.’’ - გვიყვება გიორგი ბედოშვილი.
ის ამჟამად 25 წლისაა. ამბობს, რომ კორონავირუსის შემდეგ მისი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვალა. საბოლოოდ დასრულდა ერთი შეხედვით აქეთ-იქით სიარულში გატარებული ცხოვრება.
,,ვლადიკავკაზში 10 წელი იქ ვიცხოვრეთ. 4 კლასამდე იქ ვისწავლე. არდადეგებზე ჩვეულებრივ ჩამოვდიოდით ხოლმე აქაც, რუსთავშიც... რუსთავში სახლი გვქონდა. აქაც მოხუცი პაპა-ბებია მისახედი იყო. მამიდა... იქითაც სახლი მისახედი. ისე დაემთხვა, რომ აირდაირია საქართველო-რუსეთის ურთიერთობა. საბუთები არც ერთს გქვონდა წესრიგში ოჯახის წევრებს და შემოვრჩით. შემოვრჩი და რუსთავში დავამთავრე სკოლა, რუსულ სკოლაში შევედი. მამიდა რომ გარდაიცვალა, მამაჩემიც უკვე აქეთ წამოვიდა. მეც ნელ-ნელა აქეთ გადმოვბარგდი.“ - ამბობს გიორგი.
მერე დაოჯახდა, ახლა სამი შვილი ყავს. ერთი უკვე სკოლაში დადის, მეორე - ბაღში. 2020 წლის გაზაფხულზე პანდემიის გამო, სკოლები და საბავშვო ბაღები დაიკეტა. სამუშაოზეც შეიზღუდა სიარული. ცოლ-შვილით ნიგოზაში დაბრუნდა და მიხვდა, რომ აქედან საცხოვრებლად აღარსად წავა:
,,ახლა მივხვდი, რომ სიცოცხლის წყურვილი გამიჩნდა. ჯერ-ჯერობით შვილები იქით სწავლობენ, ერთი სკოლაში დადის, მეორე ბაღში დადის, მესამეც ალბათ ბაღში მივა. დეკეულები მყავს ოთხი. რომ დაძროხდებიან, ყველს ვაწარმოებ, იქ რძეს ვაწარმოებ და ყოველდღიური შემოსავალი რომ მექნება, ბავშვებსაც აქეთ გადმოვიყვან, სკოლაც არის, ბაღიც არის და აქეთ ვასწავლი." - ამბობს გიორგი ბედოშვილი.
3 დღე მინდორში მწყემსად მიდის, პატარა სოფელში რიგი მალე უწევს, მეოთხე დღეს თბილისში სამსახურში უნდა წავიდეს და უკან კვლავ ნიგოზაში დაბრუნდეს. ამჟამად, ნიგოზაში გაზი არის, წყალიც გააკეთეს. მომავალ წელს სარწყავი წყალი იქნება. ,,ჩემ ბაღში უნდა გაიაროს დიდმა არხმაო" - გვეუბნება მასპინძელი. ,,მართლა ამაზე კარგ ადგილას სადღა უნდა ვიცხოვროო"
2020 წლის გაზაფხულზე, მსოფლიოც და საქართველოც კორონავირუსის პანდემიამ მოიცვა. სახლი, რომელიც ბებიამ და პაპამ შეუნახა, ამჯერად უფრო ძვირფასი აღმოჩნდა. აქ მხოლოდ მარტოხელა მამიდა ცხოვრობდა.
,,წამოვედი სოფელში, ვიყიდე 4 დეკეული. ასე რომ ვთქვათ, ხბორები, დღეს უკვე მოსაგებები არიან. მალე იმაკებენ, ვაძროხებ და ასე შემდეგ. ღორი შევიძინე, ქათმები... წამოვედი, ჩემი ცოლ-შვილით, სუფთა ჰაერზე, ჯანმრთელად ვარ. ბავშვებიც მხიარულად არიან. რუსთაველი ვარ, რუსთავში ვცხოვრობდი.’’ - გვიყვება გიორგი ბედოშვილი.
ის ამჟამად 25 წლისაა. ამბობს, რომ კორონავირუსის შემდეგ მისი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვალა. საბოლოოდ დასრულდა ერთი შეხედვით აქეთ-იქით სიარულში გატარებული ცხოვრება.
ფოტოზე: გიორგი ბედოშვილი
უფროსი თაობის თანასოფლელთან ერთად
,,ვლადიკავკაზში 10 წელი იქ ვიცხოვრეთ. 4 კლასამდე იქ ვისწავლე. არდადეგებზე ჩვეულებრივ ჩამოვდიოდით ხოლმე აქაც, რუსთავშიც... რუსთავში სახლი გვქონდა. აქაც მოხუცი პაპა-ბებია მისახედი იყო. მამიდა... იქითაც სახლი მისახედი. ისე დაემთხვა, რომ აირდაირია საქართველო-რუსეთის ურთიერთობა. საბუთები არც ერთს გქვონდა წესრიგში ოჯახის წევრებს და შემოვრჩით. შემოვრჩი და რუსთავში დავამთავრე სკოლა, რუსულ სკოლაში შევედი. მამიდა რომ გარდაიცვალა, მამაჩემიც უკვე აქეთ წამოვიდა. მეც ნელ-ნელა აქეთ გადმოვბარგდი.“ - ამბობს გიორგი.
მერე დაოჯახდა, ახლა სამი შვილი ყავს. ერთი უკვე სკოლაში დადის, მეორე - ბაღში. 2020 წლის გაზაფხულზე პანდემიის გამო, სკოლები და საბავშვო ბაღები დაიკეტა. სამუშაოზეც შეიზღუდა სიარული. ცოლ-შვილით ნიგოზაში დაბრუნდა და მიხვდა, რომ აქედან საცხოვრებლად აღარსად წავა:
,,ახლა მივხვდი, რომ სიცოცხლის წყურვილი გამიჩნდა. ჯერ-ჯერობით შვილები იქით სწავლობენ, ერთი სკოლაში დადის, მეორე ბაღში დადის, მესამეც ალბათ ბაღში მივა. დეკეულები მყავს ოთხი. რომ დაძროხდებიან, ყველს ვაწარმოებ, იქ რძეს ვაწარმოებ და ყოველდღიური შემოსავალი რომ მექნება, ბავშვებსაც აქეთ გადმოვიყვან, სკოლაც არის, ბაღიც არის და აქეთ ვასწავლი." - ამბობს გიორგი ბედოშვილი.
3 დღე მინდორში მწყემსად მიდის, პატარა სოფელში რიგი მალე უწევს, მეოთხე დღეს თბილისში სამსახურში უნდა წავიდეს და უკან კვლავ ნიგოზაში დაბრუნდეს. ამჟამად, ნიგოზაში გაზი არის, წყალიც გააკეთეს. მომავალ წელს სარწყავი წყალი იქნება. ,,ჩემ ბაღში უნდა გაიაროს დიდმა არხმაო" - გვეუბნება მასპინძელი. ,,მართლა ამაზე კარგ ადგილას სადღა უნდა ვიცხოვროო"
Æндæр æмæ æндæр
Популярон ногдзинæдтæ
 |
Ацы фарсыл рапарахатгонд æрмæджытæ ирон æвзагмæ тæлмацгонд æрцыдысты Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты минис¬трады финансон æххуысæй. Уыдоны мидис æнæхъæнæй авторы бæрндзинад у æмæ ницæй тыххæй нæй гæнæн æркаст цæуой куыд Стыр Британийы æмæ Цæгат Ирландийы баиугонд паддзахады фæсарæйнаг хъуыддæгты министрады æмæ, иумæйагæй, баиугонд паддзахады хицауады, позицийы равдыстдзинад. |
Materials published on this web-site are translated into Ossetian language with financial support of Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. Their content is the sole responsibility of the author and can under no circumstances be regarded as reflecting the position of the Foreign Commonwealth Office of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland or more generally that of the United Kingdom Government. |
