|
,,ძროხა დაბერდა, იძულებული ვარ გავყიდო. ამ ფულით რამეს გავაკეთებ სახლში, ცემენტიან ოთახში ვცხოვრობ" - ამბობს ვერა კულუმბეგაშვილი და მასპინძლობას გვიწევს. სახლში უკვე ძლიერ მოხუცებული მეუღლე ელოდება.
ატყობს, რომ წნევა აქვს, მეუღლეს სთხოვს, რომ მეზობელს დაუძახოს, წნევის გასაზომად.
,,ეს ნერვიულობა ომის შემდეგ დამჩემდა" - ის მაინც იძულებულია გაიხსენოს 2008 წლის აგვისტოს ომის დღეები, რომელიც არასდროს ავიწყდება. გვიყვება იმ პერიოდის შესახებ, როდესაც დაინახა თუ როგორ ჰყავდათ მუხლებზე დაყენებული სოფელში შემოსულ ოს მებრძოლებს მისი ორი მეზობელი, მამა-შვილი.
,,ოსურად ვუთხარი, რომ არ ეცემათ. ჩემი მეზობლები არც ჯარისკაცები იყვნენ და არც იარაღი ჰქონიათ ოდესმე; ან რა უნდოდათ რომ შემოვიდნენ ჩვენ სოფელში. სანამ სახლებს ჩხრეკდნენ, მანამდე ჩემი მეზობლების გვერდით ვიჯექი, უფრო იმედიანად ვიყავი. მერე როცა წავიდნენ, მთელი ერთი კვირა სახლში არც შევსულვარ, ბაღებში გვეძინა ხოლმე" - იხსენებს ვერა კულუმბეგაშვილი.
ქართველი მეზობელიც მოვიდა. წნევა გაუზომა დეიდა ვერას, ძალიან გვიყვარსო, თან იძახდა.
,,დეიდა ვერამ და დეიდა ზოიამ გადაგვარჩინეს ქართველები" - გვიყვება ჩვენი მასპინძელის მეზობელი და ცდილობს, უფრო და უფრო მეტი ისაუბროს მის შესახებ და ამით მადლიერება კიდევ ერთხელ გამოხატოს.
ამასობაში ძროხის მოწველის დრო მოვიდა. ბებერმა ძროხამ ოჯახს იმდენი რძე მისცა, ერთი თავი ყველი გამოვიდოდა. დეიდა ვერამ ყველიც მოამზადა.
ვერა კულუმბეგაშვილი სოფელში არსებული მდგომარეობის, მისი ოჯახის წევრების, ქალაქში წასული შვილების და შვილიშვილების, მათი წარმატებებისა და სწავლის შესახებ გვიყვება. ამაყობს, რომ მის მრავალრიცხოვან შვილიშვილებსა და შვილთაშვილებს შორის, ქვეყანას წარჩინებული და ნიჭიერი თაობა ჰყავს.
ვერა კულუმბეგაშვილი წარმოშობით ოსურ სოფელ გვირგვინადაა. მამამისი წლების წინ სოფელ ტახტისძირში დასახლდა და ქარელის მილიციაში მუშაობდა.
სასახლე წიფლოვანა-ტყემლოვანის გზის მონაკვეთზე, სოფელ კოდმანის ასახვევთან შეგხვდებათ.
სტატიის გამოყენების პირობები