რედაქტორის რჩევით
ახალი ამბები
მე-12 კლასელის აწმყო დრო - რეზო გამხიტაშვილი ნიგოზადან
რეზო ამჟამად მეთორმეტე
კლასშია. ყურადღება იმით მიიქცია, რომ სოფელში ჩასული ჟურნალისტების
ვიზიტით დაინტერესდა. გვითხრა, რომ სპორტული მოედანი არა აქვთ და არც
რაიმე პირობები არსებობს იმათთვის, ვინც სპორტითაა
დაკავებული.
,,სკოლას რომ დაამთავრებ, მერე რას აპირებ?“ - ვკითხეთ.
,,ფეხბურთს მინდა გავყვე“ - გვიპასუხა.
სკოლის ტალახიან მოედანს გავხედეთ, წინა საღამოს ნაწვიმი იყო. შუადღეს კი მზისა და ქარის შედეგად, ტალახი აშრა ცოტა, მაგრამ საფეხბურთო მოედანი მაინც საკმაოდ გამოუსადეგარია. ფეხბურთს კი თითქმის ყოველდღიური ვარჯიში ჭირდება.
,,სკოლაში ფიზიკა მიყვარდა, მაგრამ ამ საგნით რომ სწავლა გავაგრძელო, მათემატიკა მჭირდება. მათემატიკას კი ვერ მივყევი ბოლომდე“ - გვითხრა მან.
დიდი ხანია, სავარჯიშოდ კასპში უწევს წასვლა.
,,სკოლის შემდეგ გორი-კასპის მიკროავტობუსს მივყვები ავტობანიდან. ზოგჯერ, საღამოს 6 საათამდე მიწევს ყოფნა კასპში. იქიდან 4 საათის შემდეგ მარშრუტკა არ გამოდის. ამიტომ, ავტოსტოპით მიწევს წამოსვლა, ჯერ იგოეთამდე, შემდეგ - იქიდან რამე მანქანას გამოვყვები ხოლმე“ - გვითხრა რეზომ.
სწავლა ნიგოზას საჯარო სკოლაში ჩვეულ რეჟიმში
მიმდინარეობს. მე-12 კლასში 8 მოსწავლეა, აქედან 5 მოსწავლე
სხვადასხვა სოფლიდან დადის. ჩვენი ვიზიტის დროს, გვითხრეს, რომ ორი
პედაგოგი, კორონავირუსის პანდემიის გამო, თვითიზოლაციაშია.
თვითიზოლაციაში მყოფი პედაგოგების გაკვეთილები ონლაინ რეჟიმში
მიმდინარეობს, მაგრამ რეზოს ინტერნეტი არა აქვს.
,,მთელ სოფელს თრიალეთის საკაბელო ინტერნეტი აქვს და ძალიან ცუდი მომსახურება აქვს. სულ გათიშულია. თვეში 30 ლარი ჯდება, მაგრამ ძალიან რთულად მუშაობს და ინტერნეტი თითქმის არაა“ - ამბობს რეზო, რომელიც ცდილობს სახლში ერთადერთი ლეპტოპის ჩართვას, მაგრამ ბატარეა დამჯდარი იყო და ვერ ჩართო.
ამ ლეპტოპით სახლში სამი მოსწავლე სარგებლობს. რეზოს კიდევ ორი უმცროსი დედმამიშვილი ყავს.
ფეხბურთი მამისგან შეუყვარდა, რომელიც თავის დროზე, ასევე, ბავშვობაში ფეხბურთელობაზე ოცნებობდა.
,,ყოველდღე დამისვამდა პატარა რომ ვიყავი და სულ მელაპარაკებოდა, წარსულის ფეხბურთელებზე; ისტორიაზე და ასე შემდეგ. ასე გამიჩნდა ინტერესი, რომ მეც მეთაშამა. თან ჩემს თავში ვხედავდი იმას, რომ შემეძლო მეთამაშა და სიყვარულიც მქონდა. მამაც დაკავებული იყო ფეხბურთით ჩემს ასაკში და ჩემზე არანაკლებ უყვარდა. ისეთი დრო იყო, რომ არ იყო პირობები; წასვლა-წამოსვლა ჭირდა. ხელშეუწყობლობის გამო დაანება თავი თამაშს, დიდი სიყვარულის მიუხედავად.“ - ამბობს რეზო.
გამხიტაშვილების ოჯახი ერთადერთია სოფელ ნიგოზაში, რომელიც ეთნიკური ქართველები არიან. სოფელში ძირითადად ეთნიკური ოსები ცხოვრობენ. ომიანობის დროს, სოფელი ერთ-ერთმა ოჯახმა დატოვა. სახლი კი, მეზობელი სოფლის, ჩობალაურის მკვიდრებმა იყიდეს:

,,ჩემი ოჯახი ცხოვრობდა ჩობალაურში. სადღაც 2000 წლის შემდეგ, აქ იყიდეს ბინა და გადმოვიდნენ, არეულობის დროს; და ასე აღმოჩნდა ერთადერთი ქართული ოჯახი ამ სოფელში. სულ ყველა ოსია და ჩემს ძმებად და მეგობრებად მიმაჩნია თითოეული მათგანი; კარგი ურთიერთობა მაქვს, კარგი კი არა, - არაჩვეულებრივი. ყოველდღიუად ერთად ვართ. სადაც უნდა ვიყოთ, ერთმანეთის გვერდით ვართ და ერთმანეთის სიყვარული გვამოძრავებს.“ - გვითხრა რეზომ.
ოსური ენა მის ოჯახშიც იციან, რადგან სოფელ ჩობალაურშიც ბევრი ეთნიკური ოსი ცხოვრობს. ამიტომ, ოჯახის უფროს თაობისთვის უცხო არაა.
,,ჩემი ოჯახისგან, ჩემი თანასოფლელებისგან ვსწავლობ ოსურს ნელ-ნელა და ასე თუ ისე ლაპარაკიც შემიძლია და მოსმენილის გაგონებაც, თუ რას ლაპარაკობენ.“ - დასძენს ჩვენი მასპინძელი.
მიუხედავად იმისა, რომ იმ დღით კარგი ამინდი იყო, სოფელში მაინც მუდმივად ქარი ქრის. ამიტომ, ზამთრის პერიოდში, რეზოს ავტობანზე გასვლა და ტრანსპორტის ლოდინი უწევს. ცუდ ამინდში კი, ამ პირობებში მგზავრობა საკმაოდ რთულია.
ამჟამად, კორონავირუსის პანდემიის გამო, კასპის საფეხბურთო სკოლაში გაკვეთილების ჩატარებაც შეზღუდულია. ამიტომ, მეთორმეტე კლასელს ძირითადად სახლში ყოფნა, საქონლის მოვლა და სამეურნეო საქმიანობაში ოჯახის წევრებისთვის მიხმარება უწევს. ,,ჩემი აზრით, ყველა სოფლელი ბიჭის ცხოვრება ასეთია. წვალებაში ვიზრდებით'' - ამბობს რეზო გამხიტაშვილი.
,,სკოლას რომ დაამთავრებ, მერე რას აპირებ?“ - ვკითხეთ.
,,ფეხბურთს მინდა გავყვე“ - გვიპასუხა.
სკოლის ტალახიან მოედანს გავხედეთ, წინა საღამოს ნაწვიმი იყო. შუადღეს კი მზისა და ქარის შედეგად, ტალახი აშრა ცოტა, მაგრამ საფეხბურთო მოედანი მაინც საკმაოდ გამოუსადეგარია. ფეხბურთს კი თითქმის ყოველდღიური ვარჯიში ჭირდება.
,,სკოლაში ფიზიკა მიყვარდა, მაგრამ ამ საგნით რომ სწავლა გავაგრძელო, მათემატიკა მჭირდება. მათემატიკას კი ვერ მივყევი ბოლომდე“ - გვითხრა მან.
დიდი ხანია, სავარჯიშოდ კასპში უწევს წასვლა.
,,სკოლის შემდეგ გორი-კასპის მიკროავტობუსს მივყვები ავტობანიდან. ზოგჯერ, საღამოს 6 საათამდე მიწევს ყოფნა კასპში. იქიდან 4 საათის შემდეგ მარშრუტკა არ გამოდის. ამიტომ, ავტოსტოპით მიწევს წამოსვლა, ჯერ იგოეთამდე, შემდეგ - იქიდან რამე მანქანას გამოვყვები ხოლმე“ - გვითხრა რეზომ.

,,მთელ სოფელს თრიალეთის საკაბელო ინტერნეტი აქვს და ძალიან ცუდი მომსახურება აქვს. სულ გათიშულია. თვეში 30 ლარი ჯდება, მაგრამ ძალიან რთულად მუშაობს და ინტერნეტი თითქმის არაა“ - ამბობს რეზო, რომელიც ცდილობს სახლში ერთადერთი ლეპტოპის ჩართვას, მაგრამ ბატარეა დამჯდარი იყო და ვერ ჩართო.
ამ ლეპტოპით სახლში სამი მოსწავლე სარგებლობს. რეზოს კიდევ ორი უმცროსი დედმამიშვილი ყავს.
ფეხბურთი მამისგან შეუყვარდა, რომელიც თავის დროზე, ასევე, ბავშვობაში ფეხბურთელობაზე ოცნებობდა.
,,ყოველდღე დამისვამდა პატარა რომ ვიყავი და სულ მელაპარაკებოდა, წარსულის ფეხბურთელებზე; ისტორიაზე და ასე შემდეგ. ასე გამიჩნდა ინტერესი, რომ მეც მეთაშამა. თან ჩემს თავში ვხედავდი იმას, რომ შემეძლო მეთამაშა და სიყვარულიც მქონდა. მამაც დაკავებული იყო ფეხბურთით ჩემს ასაკში და ჩემზე არანაკლებ უყვარდა. ისეთი დრო იყო, რომ არ იყო პირობები; წასვლა-წამოსვლა ჭირდა. ხელშეუწყობლობის გამო დაანება თავი თამაშს, დიდი სიყვარულის მიუხედავად.“ - ამბობს რეზო.
გამხიტაშვილების ოჯახი ერთადერთია სოფელ ნიგოზაში, რომელიც ეთნიკური ქართველები არიან. სოფელში ძირითადად ეთნიკური ოსები ცხოვრობენ. ომიანობის დროს, სოფელი ერთ-ერთმა ოჯახმა დატოვა. სახლი კი, მეზობელი სოფლის, ჩობალაურის მკვიდრებმა იყიდეს:

,,ჩემი ოჯახი ცხოვრობდა ჩობალაურში. სადღაც 2000 წლის შემდეგ, აქ იყიდეს ბინა და გადმოვიდნენ, არეულობის დროს; და ასე აღმოჩნდა ერთადერთი ქართული ოჯახი ამ სოფელში. სულ ყველა ოსია და ჩემს ძმებად და მეგობრებად მიმაჩნია თითოეული მათგანი; კარგი ურთიერთობა მაქვს, კარგი კი არა, - არაჩვეულებრივი. ყოველდღიუად ერთად ვართ. სადაც უნდა ვიყოთ, ერთმანეთის გვერდით ვართ და ერთმანეთის სიყვარული გვამოძრავებს.“ - გვითხრა რეზომ.
ოსური ენა მის ოჯახშიც იციან, რადგან სოფელ ჩობალაურშიც ბევრი ეთნიკური ოსი ცხოვრობს. ამიტომ, ოჯახის უფროს თაობისთვის უცხო არაა.
,,ჩემი ოჯახისგან, ჩემი თანასოფლელებისგან ვსწავლობ ოსურს ნელ-ნელა და ასე თუ ისე ლაპარაკიც შემიძლია და მოსმენილის გაგონებაც, თუ რას ლაპარაკობენ.“ - დასძენს ჩვენი მასპინძელი.
მიუხედავად იმისა, რომ იმ დღით კარგი ამინდი იყო, სოფელში მაინც მუდმივად ქარი ქრის. ამიტომ, ზამთრის პერიოდში, რეზოს ავტობანზე გასვლა და ტრანსპორტის ლოდინი უწევს. ცუდ ამინდში კი, ამ პირობებში მგზავრობა საკმაოდ რთულია.
ამჟამად, კორონავირუსის პანდემიის გამო, კასპის საფეხბურთო სკოლაში გაკვეთილების ჩატარებაც შეზღუდულია. ამიტომ, მეთორმეტე კლასელს ძირითადად სახლში ყოფნა, საქონლის მოვლა და სამეურნეო საქმიანობაში ოჯახის წევრებისთვის მიხმარება უწევს. ,,ჩემი აზრით, ყველა სოფლელი ბიჭის ცხოვრება ასეთია. წვალებაში ვიზრდებით'' - ამბობს რეზო გამხიტაშვილი.
ამავე კატეგორიაში

სახსრის ანთებითი დაავადებები, იგივე ართრიტი 100-ზე მეტ პათოლოგიას აერთიანებს.

თბილისის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილმა, 19
წლის საბა ჯიქიას 4 წლითა და 6 თვით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდა.

შეხვედრისას სპიკერები იმ კრიტერიუმებს მიმოიხილავენ, რომლებსაც აგრო
პროდუქტი

დაზარალებულს დაზიანება თავის არეში აღენიშნება

ბიუჯეტის ცხრილის შედგენით ვასწავლით მათ, რას ნიშნავს შემოსავალი და გასავალი, ამით გამოუმუშავდებათ დაკვირვების უნარი საკუთარ ფინანსურ გადაწყვეტილებებზე
მენტორი პედაგოგი ნინო ლომიძე უკვე
8 წელია მეწარმეობის საფუძვლებს ასწავლის და მოსწავლეებს ბიზნეს
უნარ-ჩვევებს უვითარებს. ამბობს, რომ სწავლა კეთებით ხორციელდება,
ამიტომ მისი მოსწავლეები ქმნიან სიმულაციურ კომპანიებს და
ახორციელებენ რეალურ ბიზნეს. ფიქრობს, რომ ბავშები, რომლებიც ადრეულ
ასაკში იღებენ ფინანსურ განათლებას, რეალურ ცხოვრებაში სწორ ფინანსურ
გადაწყვეტილებებს მიიღებენ.
„მოსწავლეები თავად ირგებენ
სხვადასხვა თანამდებობებს, მართავენ კომპანიას, აწარმოებენ
მოლაპარაკებებს, ქმნიან მარკეტინგულ სტრატეგიას, ყიდიან საკუთარი
ხელით შექმნილ პროდუქციას და ინაწილებენ მოგებას. ეს ყველაფერი მათ
ეხმარება ინოვაციური და შემოქმედებითი აზროვნების ჩამოყალიბებაში,
დასაქმებისთვის მზაობაში და ფინანსური განათლების მიღებაში,რაც
დამეთანხმებით ნამდვილად სჭირდება თანამედროვე ახალგაზრდას” გვიხსნის
ლომიძე და დასძენს, რომ შედარებით დაბალ კლასებში, მოსწავლეებს
მარტივი და მეტად საინტერესო გზით ასწავლის ფინანსების მართვის
პოლიტიკას.

„ვინაიდან ბიუჯეტი დროის გარკვეულ
მონაკვეთზე მიღებული შემოსავლების, გასავლისა და დანაზოგის გეგმაა,
მოსწავლეებს ყოველკვირეული ან ყოველთვიური ბიუჯეტის ცხრილს
ვადგენინებ. მოსწავლეთა უმრავლესობა ყოველ დღე ხარჯავს თანხას
საკვებისთვის, საკანცელარიო ნივთებისთვის ან ყოველდღიური
საჭიროებებისთვის. ხშირად მათი ხარჯები გაუაზრებელია, რადგან სახარჯო
თანხას უფროსები აძლევენ და ვერ განკარგავენ საჭიროებისამებრ.
ბიუჯეტის ცხრილის შედგენით ვასწავლით მათ, რას ნიშნავს შემოსავალი და
გასავალი, ამით გამოუმუშავდებათ დაკვირვების უნარი საკუთარ ფინანსურ
გადაწყვეტილებებზე, გააანალიზებენ არასაჭირო ხარჯებს და მომავალში
თავს აარიდებენ იმპულსურ ქცევას” გვიზიარებს ლომიძე
ნინოს თქმით, ბისზნესის მართვის
სპეციალისტობიდან დაწყებითების მენტორ მასწავლებლობამდე გზა არც ისეთი
მარტივი ყოფილა არა ერთი გამოცდისა და საგანმანათლებლო პროგრამის
ფონზე, თუმცა მასწავლებლობა მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი
მისიაა.
„სირთულეების მიუხედავად,
ბავშებთან ურთიერთობა ყოველდღიურად ახალ ძალას მმატებს. სწავლის
პროცესში მნიშვნელოვანია საგანი შეაყვარო მოსწავლეს, დაანახო როგორ
შეუძლია იმ კონკრეტული საგნის ტრანსფერი ყოველდღიურ ცხოვრებაში,
შეაჩვიო სირთულეების ისე გადალახვას,რომ თავად დაინახოს საკუთარი
პროგრესი რაც მას მოტივაციას მისცემს და არასოდეს გაუქრება ცოდნის
მიღების სურვილი." ლომიძის აზრით არაფორმალურ განათლებას უზარმაზარი
როლი უჭირავს მოსწავლის ცხოვრებაში, როდესაც საქმე რეალურ ცხოვრებაში
საჭირო უნარების განვითარებას ეხება. "პატარა ასაკიდანვე ვზრუნავ
მოსწავლეების პროფესიულ ორიენტაციაზე, მიმყავს სხვადასხვა ადგილებზე,
სადაც თავად მოსინჯავენ და უშუალოდ დააკვირდებიან სხვადასხვა
პროფესიებს.”
ნინო, თავის ცოდნასა და
გამოცდილებას, საოკუპაციო ხაზთან მცხოვრებ მოსწავლეებსაც უზიარებს,
რადგან თვლის, რომ განათლება ყველა ბავშვისთვის ერთნაირად
ხელმისაწვდომი უნდა იყოს.
“გამყოფ ხაზთან მდებარე სოფლის
სკოლებში ახალგაზრდებს, მასწავლებლებსა და სოფლის მოსახლეობას
ვუზიარებ ცოდნას. ვასწავლი თუ როგორ იყვნენ ფინანსური სისტემების
გონიერი მომხმარებლები. ვთვლი, რომ მასწავლებლობა ჩემთვის სამყაროს
უკეთესობისკენ შეცვლის საშუალებაა, რასაც თითოეული მოსწავლიდან ვიწყებ
უპირობო სიყვარულის, სამართლიანობისა და ნდობის საშუალებით.”
ვიდეორეპორტაჟი
რკინიგზის დეპარტამენტი ფაქტს დაკვამლიანებას უწოდებს.
ოთხი წელია, რაც სოფელში ჩამოვედი. დედაჩემი იყო ავად, უკვე 92 წლის
ასაკს იყო მიღწეული.
"ორმა ოჯახმა შევინახეთ ეს სოფელი… კვამლი რომ ამოდის ოჯახიდან,
მიხარია,
გასული თვის პოპულარული სიახლეები
საინფორმაციო პორტალი მხარდაჭერილია ევროკავშირის (EU) და კონრად ადენაუერის ფონდის (KAS) მიერ, პროექტის "იმოქმედე საქართველოსთვის" ფარგლებში. საინფორმაციო მასალების შინაარსზე სრულად პასუხისმგებელია Qartli.ge და შესაძლოა, რომ იგი არ გამოხატავდეს დონორების შეხედულებებს.

მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.


ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
სტატიის გამოყენების პირობები