ერთ საღამოს ივანე ჯავახიშვილი და ზაქარია ფალიაშვილი გრაკლიდან ხოვლეში ფეხით მიდიოდნენ. კომპოზიტორს უცნაური ხმა მოესმა და ივანე ჯავახიშვილს ჰკითხა, - ეს რა ისმისო? სიმღერას რაღაც არ ჰგავსო. მასპინძელმა უპასუხა, შვილმკვდარი მამის გოდებააო.

ორივემ ცოტა ხანში მეურმე დაინახეს. მეურმე გზაზე მიდიოდა და თავის შვილს ტიროდა. იმ საღამოს ხოვლეში, ივანე ჯავახიშვილის სახლში, ზაქარია ფალიაშვილმა სევდიანი მუსიკა დაწერა. როიალი დღესაც დგას მუზეუმში.

ერთი ვერსიით, ჯავახიანთ აივანზე ფალიაშვილმა ,,აბესალომ და ეთერის" მონაკვეთი დაწერა, ,,აბესალომ და ეთერის" შემდეგ დაიწერა ,,დაისიც". მუსიკოსები შვილმკვდარი მამის სევდას, სწორედ, ,,დაისის" უვერტურას მიაწერენ. ეს იმ დროს ხდება, როდესაც ზაქარია ფალიაშვილს 11 წლის შვილი უკვე გარდაცვლილი ჰყავდა.

როგორც მუზეუმის წარმომადგენელი გვიყვება, გრაკალი-ხოვლის გზაზე შვილმკვდარი მეურმის გოდება შვილმკვდარი ზაქარია ფალიაშვილის უკვდავი მუსიკის შთაგონების წყარო გახდა.

ივანე ჯავახიშვილი ზაქარია ფალიაშვილს თავის მამულში ხშირად ეპატიჟებოდა ხოლმე. ამ სახლში შაბათ-კვირას მეუღლესთან ერთად ანასტასია ჯამბაკურ-ორბელიანთან ერთად ხშირად დადიოდა.

ვანოსა და ანასტასიას დიდი სიყვარულის ისტორიას ხოვლის სახლი ინახავს. მუზეუმის მეცნიერ-თანამშრომელი ანა ბაისონაშვილი ამბობს, რომ პირველად ივანე ჯავახიშვილმა სწორედ ამ სახლში მიიყვანა მეუღლე.

,,ანასტასია ჯამბაკურ-ორბელიანი არა მარტო მეუღლე იყო ივანე ჯავახიშვილის, არამედ სულიერი მეგობარი. როდესაც ივანე ჯავახიშვილის ჯანმრთელობის მდგომარეობა გაუარესდა, ანასტასია ჯამბაკურ-ორბელიანი საქონლის ტვინს ყიდულობდა. ერთხელაც ყასაბმა უთხრა, ვინ გყავთ ასეთი უტვინო სახლში, სულ საქონლის ტვინს რომ ყიდულობთო? " - იხსენებს ანა ბაისონაშვილი.

მუზეუმის კედლებზე გამოკრულია ხალხური გამონათქვამი: ,,ციციანთ ქალობა, თარხნიანთ გალობა, ბაგრატიონთ ქონება, ჯავახიანთ გონება"