სოფლის ცენტრში ერთი სტადიონია. იქვე ახლოს ოროთახანი მოძველებული შენობა დგას. ერთ ოთახში ბიბლიოთეკა ყოფილა, მეორე ოთახში - სკოლა. ამჟამად არც ერთი ფუნქციონირებს.

სტადიონთან ცოტა ხანში რამდენიმე მოზარდი მოვიდა. ბურთი არ ჰქონდათ, გვითხრეს, ერთ-ერთ თანატოლს აქვს და მოიტანსო. სტადიონზე კი ქვები ყრია. თუმცა, სხვა პრობლემაც აღმოაჩნდა სტადიონს - ღობე იშლება.

ბოძები, რომელზეც ღობეა შემოვლებული, ძირს ეცემა. ეს ახალი სტადიონია, რომელიც 2016 წელს სოფლის მხარდაჭერის პროგრამის ფარგლებში გაკეთდა.

ვიდრე სტადიონზე თამაშს დაიწყებდნენ, მანამდე სკოლის ყოფილი შენობა დავათვალიერეთ - ,,ირონ ხვითი" - აწერია ჭიშკართან. აქ ხომ ძირითადად ოსები ცხოვრობენ.

ბურთის მოლოდინში სკამზე ჩამომსხდარ მოზარდებს მივმართე - ,,ოსური ვინ იცის?"

- ,,ყველამ ვიცით, თან სუფთად" - მივიღე პასუხი.

- ,,კი მაგრამ როგორ? სკოლაში რომ არ ასწავლიან?" - ვკითხეთ.

-  ,,სახლში ოსურად ვსაუბრობთ. ამ ბიჭმა მაგალითად კარგად არ იცის, იმიტომ, რომ ბებია ჰყავს ქართველი და ისე ხშირად ვერ საუბრობენ" - მიპასუხეს.

,,ხორზ, ეზ დენ ჟურნალისტ..." (ქართ - კარგი, მე ვარ ჟურნალისტი) - გავეცანი ოსურად მათ და დამიდასტურეს, რომ წინადადება სწორად წარმოვთქვი. ერთ-ერთ მოზარდს ოსურ ენაზე ინტერვიუ ვთხოვე, უარი არც უთქვამს.

გადავედით შემდეგ მთავარ საკითხზე - სოფლის სტადიონის შესახებ.



ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის ცნობით, პროექტი ითვალისწინებდა ტერიტორიის მოსუფთავებას, ნიადაგის გასწორებას და შემოღობვას. მოზარდები ამბობენ, რომ სამუშაოები ზამთარში ჩატარდა.

,,მანამდე უფრო კარგი სტადიონი გვქონდა, შეიძლება ითქვას" - ამბობს გიორგი კუნდუხაშვილი. მისი თქმით, ახალგაზრდებს, სოფელში, ერთადერთი გასართობი ადგილი, სწორედ, სტადიონი აქვთ:

,,სულ ქვები დაგვიტოვეს სტადიონზე. ნახევარზე მეტი ჩვენ თვითონვე გავიტანეთ და გადავყარეთ. ყველა ქვას ხომ ვერ გავიტანთ. ამ ქვიან სტადიონზე ვთამაშობთ. მანამდე შემოუღობავი, თუმცა ბალახიანი იყო. ახლა აღარც ის ღობე ვარგა, რაც გააკეთეს." - ამბობს გიორგი კუნდუხაშვილი.



კახა ხალიშვილის თქმით, სოფლის ახალგაზრდობა, სკოლის დამთავრების შემდეგ, ძირითადად სოფელში რჩება. ,,ვისაც საშუალება აქვს მიდის სასწავლებლად, მაგრამ ძირითადად მაინც სოფელში ვრჩებით. მე მაგალითად, სკოლა რომ დავამთავრე, წავედი ჯარში და შემდეგ ისევ დავბრუნდი სოფელში. სამუშაოები არაა კასპში, თბილისში თუ რამე სამუშაოს იშოვი, გზის ხარჯს მიაქვს ძირითადად შემოსავალი" - ამბობს კახა ხალიშვილი.

სოფელი ხვითი ლამისყანის ტერიტორიულ თემში შედის. სოფლის გზა  მინდორზე გადის. ნალექის დროს ტალახდება. მოსწავლეები იხსენებენ, რომ ნამქერის დროს, მიკროავტობუსს ბევრჯერ გზა ვერ გაუგრძელებია.



,,ზამთარში, თოვლის დროს, ბევრჯერ ჩვენი დახმარებით ამოგვიყვანია მანქანა ნამქერიდან. თუ ვერ მოვახერხეთ ამოყვანას, ფეხით მივდივართ სკოლაში. სოფლიდან 37 ბავშვი დავდივართ ლამისყანის სკოლაში. მიკროავტობუსი გვემსახურება" - ამბობს ვასო ხუბაშვილი.

კასპის მუნიციპალიტეტის სოფელი ხვითი გამყოფ ხაზთან მდებარეობს და ეთნიკური ოსებითაა დასახლებული.