ახალი ამბები
31-წლის ხათუნა დვალიშვილი ყოველ დღე მუშაობს. ზამთრის პერიოდში სახლიდან დილის 6 საათზე გადის, ზაფხულობით კი, - 4 საათზე. სამუშაოზე ღიღინით მიდის. მას ქალაქ გორის ერთ-ერთი მთავარი ქუჩის, ჭავჭავაძის გამზირის დასუფთავება ევალება.
„ყოველთვის ასე ღიღინ-ღიღინით მოვდივარ ხოლმე, ბევრჯერ უთქვამთ თანამშრომლებს -,,ე, შენ დაგეხვა ეტყობა“ „რას მღერი მარტო?“ - მიყვარს ესე გართობა, მაიმუნობა. დილით რომ გამოივლიან თანამშრომლები, ამბობენ - „ ოჰ ჩვენი პატარა ბიჭია“ „ ძმა, როგორა ხარ?“ - ამბობს ხათუნა.
ბრაზდება, როდესაც მშობლები თავის შვილებს შენიშვნას არ აძლევენ მაშინ, როცა ბისინი ან თუნდაც უფროსები ქუჩაში ნაგავს ყრიან.
„ვბრაზდები, როცა ვხედავ ვინმეს, ან ბოთლს გადააგდებს, ან სიგარეტის კოლოფს, ან პარკს დადებს ურნის გვერდით, ურნაში არ აგდებს. იმას ხომ მერე ძაღლები აღავებენ და ქალაქი ისევ ნაგვიანდება. ბევრჯერ უფორმოდ რომ გამომივლია და შენიშვნა მიმცია, უთქვამთ - „ნეტა შენ ვინ გკითხავს“ - ვინ მკითხავს და მე ვგვი დილით, მე ვასუფთავებ-მეთქი. ახლა შენ რომ დაანაგვიანებ დილით, მე ხომ უნდა დავგავო-მეთქი?“ - გვიყვება ხათუნა დვალიშვილი.
როცა უხსნის მოქალაქეს, რომ ეს ქუჩა მისი ან მისი თანამშრომლის დასუფთავებულია, მერე ბოდიშს უხდიან:
,,უი, ბოდიში, არ ვიცოდიო. რას ქვია, არ იცოდა? ძალიან მინდა ჩვენი შრომა დააფასონ. ყველაზე მეტად ეს მაღიზიანებს ხოლმე“ - ამბობს ხათუნა დვალიშვილი.
ხათუნა დვალიშვილი მეეზოვედ 19 წლის ასაკიდან მუშაობს. წელს უკვე მე-12 წელია, რაც ამ საქმითაა დაკავებული. სახლში აღარავინ ყავს - არც დედა, არც მამა.
,,დედა 5 წლის წინ დამეღუპა, მამა უფრო ადრე - 7 წლის ასაკში. დედის ავადმყოფობის გამო, სახლი გავყიდეთ, ახლა ქირით ვცხოვრობ. სამუშაოდან სახლში რომ ვბრუნდები, ჯერ სახლში ვალაგებ. მერე თუ რამე სამუშაო გამოჩნდება, იქაც მივდივარ. მიწაც დამიდია ტრაქტორზე, ტვირთიც ამიწევია. ხანდახან ისეთი მდგომარეობა მაქვს, ხელფასი თვითან თვემდე არ მყოფნის. დამატებითი შემოსავალაზეც ვმუშაობ. სახლებსაც ვალაგებ ხშირად“ - ამბობს ხათუნა.
ყველაზე მძიმედ მისთვის დედის ოპერაციისათვის გაყიდული სახლი ახსენდება. ამბობს, რომ მისი მთავარი მიზანი საკუთარი ბინის ყიდვაა.
„დედაჩემი საოპერაციო იყო და ბინა გავყიდე. ნაქირავებში ვცხოვრობ. ვწვალობ, რომ ჩემი საკუთარი ჭერი შევიძინო. ყველაზე მეტად ეს მინდა.“ - ამბობს ხათუნა დვალიშვილი.
ხათუნა დვალიშვილი - ,,მინდა, დააფასონ ჩემი შრომა“
31-წლის ხათუნა დვალიშვილი ყოველ დღე მუშაობს. ზამთრის პერიოდში სახლიდან დილის 6 საათზე გადის, ზაფხულობით კი, - 4 საათზე. სამუშაოზე ღიღინით მიდის. მას ქალაქ გორის ერთ-ერთი მთავარი ქუჩის, ჭავჭავაძის გამზირის დასუფთავება ევალება.
„ყოველთვის ასე ღიღინ-ღიღინით მოვდივარ ხოლმე, ბევრჯერ უთქვამთ თანამშრომლებს -,,ე, შენ დაგეხვა ეტყობა“ „რას მღერი მარტო?“ - მიყვარს ესე გართობა, მაიმუნობა. დილით რომ გამოივლიან თანამშრომლები, ამბობენ - „ ოჰ ჩვენი პატარა ბიჭია“ „ ძმა, როგორა ხარ?“ - ამბობს ხათუნა.
ბრაზდება, როდესაც მშობლები თავის შვილებს შენიშვნას არ აძლევენ მაშინ, როცა ბისინი ან თუნდაც უფროსები ქუჩაში ნაგავს ყრიან.
„ვბრაზდები, როცა ვხედავ ვინმეს, ან ბოთლს გადააგდებს, ან სიგარეტის კოლოფს, ან პარკს დადებს ურნის გვერდით, ურნაში არ აგდებს. იმას ხომ მერე ძაღლები აღავებენ და ქალაქი ისევ ნაგვიანდება. ბევრჯერ უფორმოდ რომ გამომივლია და შენიშვნა მიმცია, უთქვამთ - „ნეტა შენ ვინ გკითხავს“ - ვინ მკითხავს და მე ვგვი დილით, მე ვასუფთავებ-მეთქი. ახლა შენ რომ დაანაგვიანებ დილით, მე ხომ უნდა დავგავო-მეთქი?“ - გვიყვება ხათუნა დვალიშვილი.
როცა უხსნის მოქალაქეს, რომ ეს ქუჩა მისი ან მისი თანამშრომლის დასუფთავებულია, მერე ბოდიშს უხდიან:
,,უი, ბოდიში, არ ვიცოდიო. რას ქვია, არ იცოდა? ძალიან მინდა ჩვენი შრომა დააფასონ. ყველაზე მეტად ეს მაღიზიანებს ხოლმე“ - ამბობს ხათუნა დვალიშვილი.
ხათუნა დვალიშვილი მეეზოვედ 19 წლის ასაკიდან მუშაობს. წელს უკვე მე-12 წელია, რაც ამ საქმითაა დაკავებული. სახლში აღარავინ ყავს - არც დედა, არც მამა.
,,დედა 5 წლის წინ დამეღუპა, მამა უფრო ადრე - 7 წლის ასაკში. დედის ავადმყოფობის გამო, სახლი გავყიდეთ, ახლა ქირით ვცხოვრობ. სამუშაოდან სახლში რომ ვბრუნდები, ჯერ სახლში ვალაგებ. მერე თუ რამე სამუშაო გამოჩნდება, იქაც მივდივარ. მიწაც დამიდია ტრაქტორზე, ტვირთიც ამიწევია. ხანდახან ისეთი მდგომარეობა მაქვს, ხელფასი თვითან თვემდე არ მყოფნის. დამატებითი შემოსავალაზეც ვმუშაობ. სახლებსაც ვალაგებ ხშირად“ - ამბობს ხათუნა.
ყველაზე მძიმედ მისთვის დედის ოპერაციისათვის გაყიდული სახლი ახსენდება. ამბობს, რომ მისი მთავარი მიზანი საკუთარი ბინის ყიდვაა.
„დედაჩემი საოპერაციო იყო და ბინა გავყიდე. ნაქირავებში ვცხოვრობ. ვწვალობ, რომ ჩემი საკუთარი ჭერი შევიძინო. ყველაზე მეტად ეს მინდა.“ - ამბობს ხათუნა დვალიშვილი.
ამავე კატეგორიაში
ვიდეომასალის მიხედვით, ვახო ფიცხელაურს უკავშირდება პიროვნება, რომელიც
კვლევა მსოფლიო პრესის თავისუფლების დღესთან დაკავშირებით
სასახლე წიფლოვანა-ტყემლოვანის გზის მონაკვეთზე, სოფელ კოდმანის ასახვევთან შეგხვდებათ.
ამის შესახებ ინფორმაციას ადგილობრივი სააგენტო ,,რესი'' ავრცელებს.
,,შევთავაზეთ გამოსავლი, როგორ შეიძლება მოგვარდეს ეს პრობლემა,
ვიდეორეპორტაჟი
რკინიგზის დეპარტამენტი ფაქტს დაკვამლიანებას უწოდებს.
ოთხი წელია, რაც სოფელში ჩამოვედი. დედაჩემი იყო ავად, უკვე 92 წლის
ასაკს იყო მიღწეული.
"ორმა ოჯახმა შევინახეთ ეს სოფელი… კვამლი რომ ამოდის ოჯახიდან,
მიხარია,
გასული თვის პოპულარული სიახლეები
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
სტატიის გამოყენების პირობები