რედაქტორის რჩევით
ახალი ამბები

გობოზაანთუბნამდე ორი გზა მიდის, მაგრამ ორივე რთულად გადასალახი. ერთი - ხალებიდან, მეორე – სარტყელადან.
ჩვენ ამ სოფელში ჩვენთვის ნაცნობი სარტყელადან ავედით. სარტყელას და გობოზაანთუბანს ხევი ყოფს. ღელეს წყლიდან გზა ფაქტობრივად აღარცაა. მხოლოდ, ოდესღაც გავლილი მანქანის ნაკვალევია, რომელიც წელამდე ბალახს დაეფარა.
ტელეფონი არ იჭერს. არც ელექტროენერგიის ბოძებია სადმე, რომელიც სოფლის ძიებაში ბევრჯერ გამოგვდგომია.
მაგრამ, ირგვლივ ისეთი სიჩუმეა, საკუთარი ფეხის ნაბიჯების შრიალი გაკრთობს. ცოტა ხანს ჩერდები, რომ იქნებ ადამიანის ჭაჭანების ხმა გაიგო, მაგრამ უშედეგოდ. გზა იმდენად უდაბური ხდება, რომ მომენტალურად უკან გაბრუნების სურვილი გიჩნდება. თუკი სარტყელაში უნახავთ დათვი, რა გასაკვირია, რომ გობოზაანთუბნის ხშირი სტუმარი არ იყოს.
მაგრამ უკან გაბრუნების იდეას ის აზრი ჯობნის, როგორ თუ ვერ უნდა მივაგნოთ?
- ,,დიტო, ძია" - დავიყვირეთ.
- ,,ჰოუ, აქ ვარ, აქეთ წამოდით"

სასიხარულო შეძახილიც გაისხმა. ხეებსა და ბალახში ჩამალული ხის სახლები მოულოდნელად ჩვენს თვალწინ გაჩნდა. თითქოს აქამდე ჩვენ გვემალებოდნენ. გზის მარჯვნივ და მარცხნივ კოხტად მორთული სახლები დავინახეთ. თითო სახლს თავისი საბძელი და ბოსელი აქვს, რომელთა უმეტესობას ახლა არც არავინ იყენებს, საბძელის გარდა – თივის შესანახად.
ჩვენი მასპინძელი დიმიტრი გობოზაშვილია. ის ამ სოფელში დაიბადა და გაიზარდა. ამჟამად, ოჯახთან ერთად, ხაშურში ცხოვრობს, თუმცა სამსახურიდან თავისუფალ დროს ძირითადად გობოზაანთუბანში ატარებს.
გრილი ამინდი იყო, ამიტომ, პომიდვრის ჩითილებს წყალს ნაშუადღევს უსხამდა. ნიადაგი კი წყალს ისე ისრუტავდა, წვეთი წყალიც კი არ რჩებოდა ზემოთ, რაც წებოვანი ნიადაგისთვისაა ხოლმე დამახასიათებელი. აქ კი, - პირიქით.
,,თითო ამოსვლა 30 ლარი მაინც დაგიჯდება. აქ პატარა მანქანით ვერ ამოხვალ. ქვემოთ უნდა დააყენო მანქანა და იქიდან ფეხით. მაგრამ ყოველთვის არ გაქვს 30 ლარი, რომ ამოხვიდე. ამიტომ, ძირითადად ფეხით ამოვდივარ" - ამბობს დიმიტრი გობოზაშვილი.
ის ხაშურიდან ხალების გავლით დადის. ქალაქიდან 3 საათი უნდება, ხოლო პირიქით – 2 საათი.

საცხოვრებელ სახლი ორსართულიანია. ოდესღაც აქ შეძლებული ოჯახი ცხოვრობდა, რომელსაც თავისი საქონლის სადგომი და საჭირნახულე ჰქონდა მოწყობილი. დიმიტრი იხსენებს, რომ ბავშვობაში ყველა ოჯახის ნათესავს ბავშვები არდედეგებზე ამ სოფელში მოყავდა.
,,როცა შევიკრიბებით ხოლმე, ყველა ამბობს, რომ აი, გვინდა სოფელში დაბრუნება, მაგრამ მანქანის გარეშე კი ამოსვლა არავის უნდა" - ხუმრობს ჩვენი მასპინძელი. ,,ეხლა, როგორი დროა იცი? მაღაზიაშიც კი მანქანით მიდიან და აქ ვინ ამოვა?"
როგორც გავარკვიეთ, ელექტროენერგია გობოზაანთუბანს არა აქვს, ამიტომ, დიმიტრი სოფელში მაქსიმუმ 3 დღე რჩება:
,,ღამით ისეთი სიბნელეა და ლამფის შუქით რას გახდები? როგორც კი ჩამოღამდება, უნდა დაიძინო და რამდენი ხანი უნდა გეძინოს?" - ამბობს ჩვენი მასპინძელი.
უკან დაბრუნებისას გადაწყვიტა, რომ ხაშურში ჩვენ გამოგვყოლოდა. ჩვენი მანქანა ღართაში გვქონდა დატოვებული, თუმცა ღართამდე სარტყელა გავიარეთ და მის გარშემო არსებული მინვდრები.
,,კიდევ კარგი, სარტყელაში მაინც არის ხალხი. ეს ჩემთვისაც იმედია. ახლა ჩვენ ამ სარტყელას ვეკუთვნით. თუ რამ თანხა გამოიყოფა, იხარჯება სარტყელასთვის და, რეალურად, გობოზაანთუბანი ცალკე რჩება მაინც. არც გზა და არც შუქი" - ვსაუბრობთ გზადაგზა.

სარტყელაში ის ელექტრობოძი გვაჩვენა, რომლითაც მისთვის განკუთვნილი მრიცხველი დააყენეს. ,,ეს მრიცხველი როცა დააყენეს, მითხრეს, აქედან გაგიყვანთ ბოძებსა და დენსაო, მაგრამ იმის შემდეგ 5-6 წელი გავიდა." - ამბობს დიმიტრი.
ყოველთვიურად კი, მრიცხველი, გახარჯული ელექტროენერგიის ღირებულებას, 4-5 ლარს აჩვენებს:
,,დენი არ მაქვს და რანაირად წერს ამ თანხას?" - ვხუმრობთ გზადაგზა.
,,თქვენც ნუ გადაიხდით, რა აზრი აქვს ჩაგიჭრიან თუ არა, მაინც არ გაქვთ დენი" - ვაგრძელებთ საუბარს და უკვე სარტყელა-ღართას გზას დავადექით.
ჩვენს უკან რჩება 3 მთას შორის მოქცეული, მწვანეში ჩაფლული ორი დასახლება – სარტყელა და გობოზაანთუბანი. პირველი მთის ფერდობის ერთ მხარესაა, მეორე კი, - გაღმა მხარეს, ისიც მთის ფერდობზე.
,,აქ ზამთარში იცის სასწაული ქარი. ქარი ტრიალებს სარტყელასავით, იმიტომ, რომ მთებიც სარტყელივით აკრავს გარშემო. ბარში კი, ქარი თუ ქრის დასავლეთიდან ან აღმოსავლეთიდან, აქ ვერ გაიგებ, საიდან ქრის"
გობოზაანთუბანიც დაახლოებით 2 საუკუნისაა, ისევე როგორც სარტყელა.
,,ჩვენი წინაპრები, გობოზოვები საიდან წამოვიდნენ ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ ერთი ადამიანი მოსულა და აქ დასახლებულა. იმას ყოლია 8 თუ 9 ცოლი. თითოეულისგან ეყოლა შვილი და ასე გავმრავლდით აქაური გობოზაშვილები" - გვიყვება ჩვენი მასპინძელი.
ხაშურის მერიაში გაუკვირდათ, რომ მათ სამოქმედო ტერიტორიაზე არსებობს სოფელი, სადაც დენი არაა გაყვანილი.
გობოზაანთუბანი – უშუქო სოფელი

გობოზაანთუბნამდე ორი გზა მიდის, მაგრამ ორივე რთულად გადასალახი. ერთი - ხალებიდან, მეორე – სარტყელადან.
ჩვენ ამ სოფელში ჩვენთვის ნაცნობი სარტყელადან ავედით. სარტყელას და გობოზაანთუბანს ხევი ყოფს. ღელეს წყლიდან გზა ფაქტობრივად აღარცაა. მხოლოდ, ოდესღაც გავლილი მანქანის ნაკვალევია, რომელიც წელამდე ბალახს დაეფარა.
ტელეფონი არ იჭერს. არც ელექტროენერგიის ბოძებია სადმე, რომელიც სოფლის ძიებაში ბევრჯერ გამოგვდგომია.
მაგრამ, ირგვლივ ისეთი სიჩუმეა, საკუთარი ფეხის ნაბიჯების შრიალი გაკრთობს. ცოტა ხანს ჩერდები, რომ იქნებ ადამიანის ჭაჭანების ხმა გაიგო, მაგრამ უშედეგოდ. გზა იმდენად უდაბური ხდება, რომ მომენტალურად უკან გაბრუნების სურვილი გიჩნდება. თუკი სარტყელაში უნახავთ დათვი, რა გასაკვირია, რომ გობოზაანთუბნის ხშირი სტუმარი არ იყოს.
მაგრამ უკან გაბრუნების იდეას ის აზრი ჯობნის, როგორ თუ ვერ უნდა მივაგნოთ?
- ,,დიტო, ძია" - დავიყვირეთ.
- ,,ჰოუ, აქ ვარ, აქეთ წამოდით"

სასიხარულო შეძახილიც გაისხმა. ხეებსა და ბალახში ჩამალული ხის სახლები მოულოდნელად ჩვენს თვალწინ გაჩნდა. თითქოს აქამდე ჩვენ გვემალებოდნენ. გზის მარჯვნივ და მარცხნივ კოხტად მორთული სახლები დავინახეთ. თითო სახლს თავისი საბძელი და ბოსელი აქვს, რომელთა უმეტესობას ახლა არც არავინ იყენებს, საბძელის გარდა – თივის შესანახად.
ჩვენი მასპინძელი დიმიტრი გობოზაშვილია. ის ამ სოფელში დაიბადა და გაიზარდა. ამჟამად, ოჯახთან ერთად, ხაშურში ცხოვრობს, თუმცა სამსახურიდან თავისუფალ დროს ძირითადად გობოზაანთუბანში ატარებს.
გრილი ამინდი იყო, ამიტომ, პომიდვრის ჩითილებს წყალს ნაშუადღევს უსხამდა. ნიადაგი კი წყალს ისე ისრუტავდა, წვეთი წყალიც კი არ რჩებოდა ზემოთ, რაც წებოვანი ნიადაგისთვისაა ხოლმე დამახასიათებელი. აქ კი, - პირიქით.
,,თითო ამოსვლა 30 ლარი მაინც დაგიჯდება. აქ პატარა მანქანით ვერ ამოხვალ. ქვემოთ უნდა დააყენო მანქანა და იქიდან ფეხით. მაგრამ ყოველთვის არ გაქვს 30 ლარი, რომ ამოხვიდე. ამიტომ, ძირითადად ფეხით ამოვდივარ" - ამბობს დიმიტრი გობოზაშვილი.
ის ხაშურიდან ხალების გავლით დადის. ქალაქიდან 3 საათი უნდება, ხოლო პირიქით – 2 საათი.

საცხოვრებელ სახლი ორსართულიანია. ოდესღაც აქ შეძლებული ოჯახი ცხოვრობდა, რომელსაც თავისი საქონლის სადგომი და საჭირნახულე ჰქონდა მოწყობილი. დიმიტრი იხსენებს, რომ ბავშვობაში ყველა ოჯახის ნათესავს ბავშვები არდედეგებზე ამ სოფელში მოყავდა.
,,როცა შევიკრიბებით ხოლმე, ყველა ამბობს, რომ აი, გვინდა სოფელში დაბრუნება, მაგრამ მანქანის გარეშე კი ამოსვლა არავის უნდა" - ხუმრობს ჩვენი მასპინძელი. ,,ეხლა, როგორი დროა იცი? მაღაზიაშიც კი მანქანით მიდიან და აქ ვინ ამოვა?"
როგორც გავარკვიეთ, ელექტროენერგია გობოზაანთუბანს არა აქვს, ამიტომ, დიმიტრი სოფელში მაქსიმუმ 3 დღე რჩება:
,,ღამით ისეთი სიბნელეა და ლამფის შუქით რას გახდები? როგორც კი ჩამოღამდება, უნდა დაიძინო და რამდენი ხანი უნდა გეძინოს?" - ამბობს ჩვენი მასპინძელი.
უკან დაბრუნებისას გადაწყვიტა, რომ ხაშურში ჩვენ გამოგვყოლოდა. ჩვენი მანქანა ღართაში გვქონდა დატოვებული, თუმცა ღართამდე სარტყელა გავიარეთ და მის გარშემო არსებული მინვდრები.
,,კიდევ კარგი, სარტყელაში მაინც არის ხალხი. ეს ჩემთვისაც იმედია. ახლა ჩვენ ამ სარტყელას ვეკუთვნით. თუ რამ თანხა გამოიყოფა, იხარჯება სარტყელასთვის და, რეალურად, გობოზაანთუბანი ცალკე რჩება მაინც. არც გზა და არც შუქი" - ვსაუბრობთ გზადაგზა.

სარტყელაში ის ელექტრობოძი გვაჩვენა, რომლითაც მისთვის განკუთვნილი მრიცხველი დააყენეს. ,,ეს მრიცხველი როცა დააყენეს, მითხრეს, აქედან გაგიყვანთ ბოძებსა და დენსაო, მაგრამ იმის შემდეგ 5-6 წელი გავიდა." - ამბობს დიმიტრი.
ყოველთვიურად კი, მრიცხველი, გახარჯული ელექტროენერგიის ღირებულებას, 4-5 ლარს აჩვენებს:
,,დენი არ მაქვს და რანაირად წერს ამ თანხას?" - ვხუმრობთ გზადაგზა.
,,თქვენც ნუ გადაიხდით, რა აზრი აქვს ჩაგიჭრიან თუ არა, მაინც არ გაქვთ დენი" - ვაგრძელებთ საუბარს და უკვე სარტყელა-ღართას გზას დავადექით.
ჩვენს უკან რჩება 3 მთას შორის მოქცეული, მწვანეში ჩაფლული ორი დასახლება – სარტყელა და გობოზაანთუბანი. პირველი მთის ფერდობის ერთ მხარესაა, მეორე კი, - გაღმა მხარეს, ისიც მთის ფერდობზე.
,,აქ ზამთარში იცის სასწაული ქარი. ქარი ტრიალებს სარტყელასავით, იმიტომ, რომ მთებიც სარტყელივით აკრავს გარშემო. ბარში კი, ქარი თუ ქრის დასავლეთიდან ან აღმოსავლეთიდან, აქ ვერ გაიგებ, საიდან ქრის"
გობოზაანთუბანიც დაახლოებით 2 საუკუნისაა, ისევე როგორც სარტყელა.
,,ჩვენი წინაპრები, გობოზოვები საიდან წამოვიდნენ ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ ერთი ადამიანი მოსულა და აქ დასახლებულა. იმას ყოლია 8 თუ 9 ცოლი. თითოეულისგან ეყოლა შვილი და ასე გავმრავლდით აქაური გობოზაშვილები" - გვიყვება ჩვენი მასპინძელი.
ხაშურის მერიაში გაუკვირდათ, რომ მათ სამოქმედო ტერიტორიაზე არსებობს სოფელი, სადაც დენი არაა გაყვანილი.
ამავე კატეგორიაში

სახსრის ანთებითი დაავადებები, იგივე ართრიტი 100-ზე მეტ პათოლოგიას აერთიანებს.

თბილისის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილმა, 19
წლის საბა ჯიქიას 4 წლითა და 6 თვით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდა.

შეხვედრისას სპიკერები იმ კრიტერიუმებს მიმოიხილავენ, რომლებსაც აგრო
პროდუქტი

დაზარალებულს დაზიანება თავის არეში აღენიშნება

ბიუჯეტის ცხრილის შედგენით ვასწავლით მათ, რას ნიშნავს შემოსავალი და გასავალი, ამით გამოუმუშავდებათ დაკვირვების უნარი საკუთარ ფინანსურ გადაწყვეტილებებზე
მენტორი პედაგოგი ნინო ლომიძე უკვე
8 წელია მეწარმეობის საფუძვლებს ასწავლის და მოსწავლეებს ბიზნეს
უნარ-ჩვევებს უვითარებს. ამბობს, რომ სწავლა კეთებით ხორციელდება,
ამიტომ მისი მოსწავლეები ქმნიან სიმულაციურ კომპანიებს და
ახორციელებენ რეალურ ბიზნეს. ფიქრობს, რომ ბავშები, რომლებიც ადრეულ
ასაკში იღებენ ფინანსურ განათლებას, რეალურ ცხოვრებაში სწორ ფინანსურ
გადაწყვეტილებებს მიიღებენ.
„მოსწავლეები თავად ირგებენ
სხვადასხვა თანამდებობებს, მართავენ კომპანიას, აწარმოებენ
მოლაპარაკებებს, ქმნიან მარკეტინგულ სტრატეგიას, ყიდიან საკუთარი
ხელით შექმნილ პროდუქციას და ინაწილებენ მოგებას. ეს ყველაფერი მათ
ეხმარება ინოვაციური და შემოქმედებითი აზროვნების ჩამოყალიბებაში,
დასაქმებისთვის მზაობაში და ფინანსური განათლების მიღებაში,რაც
დამეთანხმებით ნამდვილად სჭირდება თანამედროვე ახალგაზრდას” გვიხსნის
ლომიძე და დასძენს, რომ შედარებით დაბალ კლასებში, მოსწავლეებს
მარტივი და მეტად საინტერესო გზით ასწავლის ფინანსების მართვის
პოლიტიკას.

„ვინაიდან ბიუჯეტი დროის გარკვეულ
მონაკვეთზე მიღებული შემოსავლების, გასავლისა და დანაზოგის გეგმაა,
მოსწავლეებს ყოველკვირეული ან ყოველთვიური ბიუჯეტის ცხრილს
ვადგენინებ. მოსწავლეთა უმრავლესობა ყოველ დღე ხარჯავს თანხას
საკვებისთვის, საკანცელარიო ნივთებისთვის ან ყოველდღიური
საჭიროებებისთვის. ხშირად მათი ხარჯები გაუაზრებელია, რადგან სახარჯო
თანხას უფროსები აძლევენ და ვერ განკარგავენ საჭიროებისამებრ.
ბიუჯეტის ცხრილის შედგენით ვასწავლით მათ, რას ნიშნავს შემოსავალი და
გასავალი, ამით გამოუმუშავდებათ დაკვირვების უნარი საკუთარ ფინანსურ
გადაწყვეტილებებზე, გააანალიზებენ არასაჭირო ხარჯებს და მომავალში
თავს აარიდებენ იმპულსურ ქცევას” გვიზიარებს ლომიძე
ნინოს თქმით, ბისზნესის მართვის
სპეციალისტობიდან დაწყებითების მენტორ მასწავლებლობამდე გზა არც ისეთი
მარტივი ყოფილა არა ერთი გამოცდისა და საგანმანათლებლო პროგრამის
ფონზე, თუმცა მასწავლებლობა მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი
მისიაა.
„სირთულეების მიუხედავად,
ბავშებთან ურთიერთობა ყოველდღიურად ახალ ძალას მმატებს. სწავლის
პროცესში მნიშვნელოვანია საგანი შეაყვარო მოსწავლეს, დაანახო როგორ
შეუძლია იმ კონკრეტული საგნის ტრანსფერი ყოველდღიურ ცხოვრებაში,
შეაჩვიო სირთულეების ისე გადალახვას,რომ თავად დაინახოს საკუთარი
პროგრესი რაც მას მოტივაციას მისცემს და არასოდეს გაუქრება ცოდნის
მიღების სურვილი." ლომიძის აზრით არაფორმალურ განათლებას უზარმაზარი
როლი უჭირავს მოსწავლის ცხოვრებაში, როდესაც საქმე რეალურ ცხოვრებაში
საჭირო უნარების განვითარებას ეხება. "პატარა ასაკიდანვე ვზრუნავ
მოსწავლეების პროფესიულ ორიენტაციაზე, მიმყავს სხვადასხვა ადგილებზე,
სადაც თავად მოსინჯავენ და უშუალოდ დააკვირდებიან სხვადასხვა
პროფესიებს.”
ნინო, თავის ცოდნასა და
გამოცდილებას, საოკუპაციო ხაზთან მცხოვრებ მოსწავლეებსაც უზიარებს,
რადგან თვლის, რომ განათლება ყველა ბავშვისთვის ერთნაირად
ხელმისაწვდომი უნდა იყოს.
“გამყოფ ხაზთან მდებარე სოფლის
სკოლებში ახალგაზრდებს, მასწავლებლებსა და სოფლის მოსახლეობას
ვუზიარებ ცოდნას. ვასწავლი თუ როგორ იყვნენ ფინანსური სისტემების
გონიერი მომხმარებლები. ვთვლი, რომ მასწავლებლობა ჩემთვის სამყაროს
უკეთესობისკენ შეცვლის საშუალებაა, რასაც თითოეული მოსწავლიდან ვიწყებ
უპირობო სიყვარულის, სამართლიანობისა და ნდობის საშუალებით.”
ვიდეორეპორტაჟი
რკინიგზის დეპარტამენტი ფაქტს დაკვამლიანებას უწოდებს.
ოთხი წელია, რაც სოფელში ჩამოვედი. დედაჩემი იყო ავად, უკვე 92 წლის
ასაკს იყო მიღწეული.
"ორმა ოჯახმა შევინახეთ ეს სოფელი… კვამლი რომ ამოდის ოჯახიდან,
მიხარია,
გასული თვის პოპულარული სიახლეები
საინფორმაციო პორტალი მხარდაჭერილია ევროკავშირის (EU) და კონრად ადენაუერის ფონდის (KAS) მიერ, პროექტის "იმოქმედე საქართველოსთვის" ფარგლებში. საინფორმაციო მასალების შინაარსზე სრულად პასუხისმგებელია Qartli.ge და შესაძლოა, რომ იგი არ გამოხატავდეს დონორების შეხედულებებს.

მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.


ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
სტატიის გამოყენების პირობები