შიდა ქართლში მცხოვრებმა მარტოხელა დედამ დევნილთა სამინისტროს ბინა მოსთხოვა.

მოთხოვნაში აღწერილია, რომ ქალი დაბადებულია ქალაქ ცხინვალში. ცხოვრობს შიდა ქართლში, ჰყავს მცირეწლოვანი შვილი. არის ოჯახში ძალადობის მსხვერპლი და იძულებული გახდა დაეტოვებინა დედამთილისა და მამამთილის სახლი.

მარტოხელა მშობელი დევნილთა სამინისტრომ, ბინით დაკმაყოფილების თაობაზე, უარით გაისტუმრა.

ამის შემდეგ, მოქალაქემ სასამართლოს მიმართა. სასამართლომ მისი მოთხოვნა დააკმაყოფილა. მოსამართლემ დევნილთა სამინისტროს წარმომადგენელს იმ გადაწყვეტილების გაუქმება დაავალა, რომლითაც მარტოხელა დედას ბინით დაკმაყოფილებაზე უარი ეთქვა.

დევნილთა სამინისტროში ახალი გადაწყვეტილება მიიღეს. მარტოხელა დედას აცნობეს, რომ თუკი მოძებნიდა კერძო ბინას ან სახლს, სახელმწიფო 25 ათას ლარს გადაიხდის.

ქალმა აღნიშნა, რომ გორში ან მის მიმდებარედ ამ თანხით ბინის შეძენა შეუძლებელია. თუმცა, იგი მზადაა შევიდეს საცხოვრებლად იმ ბინაში, რომელსაც თავად სამინისტროს წარმომადგენლები მოძებნიან და 25 ათას ლარად შეიძენენ.

სასამართლომ იმსჯელა იმის შესახებაც, თუ რამდენად საკმარისია აღნიშნული თანხა კერძო ბინის ან სახლის შესაძენად. როგორც სხდომაზე გაირკვა, დევნილთა სამინისტროში არსებობს კომისია, რომელიც კერძო ბინით ან სახლით დაკმაყოფილებაზე მუშაობს.

კომისიის დებულებაში ვკითხულობთ:

,,კომისია განსაზღვრავს კერძო საკუთრებაში არსებული შესასყიდი საცხოვრებელი ფართების (სახლი/ბინა) მაქსიმალურ რაოდენობას. ნასყიდობის ღირებულების მაქსიმალური ოდენობა საცხოვრებელ ფართზე (სახლი/ბინა) განისაზღვრება:

ა) 22 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 1 წევრისაგან;

ბ) 25 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 2 წევრისაგან;

გ) 28 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 3 წევრისაგან;

დ) 31 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 4 წევრისაგან;

ე) 34 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 5 წევრისაგან;

ვ) 37 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 6 წევრისაგან;

ზ) 40 000 ლარი − ოჯახზე, რომელიც შედგება 7 წევრისაგან;

თ) ყოველ შემდგომ წევრზე – 3000 ლარი.

ამ დოკუმენტის საფუძველზე მოსამართლემ განმარტა: ,,რაც შეეხება პრეტენზიას, თანხის ოდენობის სიმცირის (არასაკმარისობის) შესახებ, საკასაციო სასამართლო განმარტავს, რომ ბინის შესასყიდად გამოსაყოფი თანხის ოდენობა, ოჯახის წევრთა რაოდენობის გათვალისწინებით, რეგულირებულია და განსაზღვრულია შესაბამისი ნორმატიული აქტებით. ამდენად, ადმინისტრაციული ორგანო გადაწყვეტილების მიღების პროცესში მოქმედებს სწორედ ამ სამართლებრივი დანაწესის შესაბამისად და სწორედ მის ფარგლებში.''