მზია მაისურაძე ოჯახთან ერთად მიწის ნაკვეთს უკვე ამუშავებს. კარტოფილი დათესა, თუმცა იცის, რომ მოსავალი მხოლოდ მაშინ მოვა, თუკი ნალექიანი ამინდები ხშირად იქნება.

ის გამყოფი ხაზის მიმდებარე სოფელ საკორინთლოში ცხოვრობს. ამბობს, რომ სარწყავი წყალი წლებია ამ სოფლებისთვის პრობლემაა.

,,აგვისტოს ომის შემდეგ ეს მხარე სულ ურწყავია. სოფელ მონასტრიდან მოგვეწოდებოდა წყალი, მაგრამ ეხლა ისევ ჩაკეტილია. გაზაფხულისთვის ძირითადად ხახვსა და ნიორს ვრგავთ." - ამბობს მზია მაისურაძე.

მათი ნაკვეთი სოფლის განაპირას - ოსურ სოფელ აბრევის მხარეს მდებარეობს. ამბობს, რომ საძოვარი, ძირითადად, ამ ორ სოფელს შორისაა მოქცეული.

,,საქონელი, ძირითადად, აბრევის მხარეს ძოვს - ჩვენიც და იმათიც. ხან ჩვენი საქონელი გადავა იქით, ხან იმათი საქონელი გადმოვა. სადაც შემოღობილია, ის ნაკვეთები დაცულია საქონლისგან." - განმარტავს ქალბატონი მზია.

მოსახლეობისთვის საქონელი ერთ-ერთ შემოსავლის წყაროდ რჩება. 75-წლის ელისო ლაგაზაშვილი ამბობს, რომ ხანშიშესული ადამიანებისთვის ადვილი მოსავლელი მაინც საქონელია:

,,ამ ხნის ხალხს საქონელი თუ არ გყავს სახლში ან ფრინველი, სხვა რა უნდა გააკეთო? ფიზიკური შრომა ჩვენ აღარ შეგვიძლია, რომ ნაკვეთები დავამუშაოთ. ვინც ამუშავებს, იმათაც ვერ მოჰყავთ მოსავალი - უწყლოობის გამო" - ამბობს ელისო ლაგაზაშვილი.

70-წლის ჟუჟუნა ოღაძეს და მის შვილს სოციალური დაუცველის სტატუსი მოუხსნეს. ამის მიზეზად ქალბატონი ჟუჟუნა ფრინველის ყოლას ასახელებს:

,,სოციალური აგენტი რომ მოვიდა, ვუთხარი - შვილო, არაფერს დაგიმალავ. აგერ, რაც მყავს სახლში, ეგენია. მივუთითე ქათამზე და საქონელზე. სხვა შემოსავალი მე არ მაქვს. მე ვფიქრობ, რომ სწორედ ეს გახდა სოციალური დახმარების მოხსნის მიზეზი. მე უკვე აღარაფერი შემიძლია. ერთი შვილი მყავს ბიჭი, ისიც ცერებრალური დამბლითაა დაავადებული." - აცხადებს ჟუჟუნა ოღაძე.

გასული 2018 წელი საკორინთლოელებისთვის სიახლე ის იყო, რომ ქვემო ჭალიდან სოფლის ეკლესიამდე მისასვლელი გზა გარემონტდა.